Parodia

E Vicipaedia

Parodia,[1][2] vel ridicula imitatio,[3] vel exercitatio ludicra,[4] vel fortasse cavillatio,[5] est "carmen ad alterius similitudinem compositum,"[6] sive quodlibet opus creativum quod per imitationem saturicam vel ironicam ad eius materiam subiectam imitandam, censendam, deridendam designatur et destinatur. Res saepe est opus originale vel eius proprietas (thema, auctor, modus), sed parodia etiam hominem vivum (e.g., civilitate peritum), casum, vel motum (e.g. Res Novas Francicas et contraculturam annorum 1960) tractare potest. Simon Dentith professor litterarum parodiam definit "quemlibet morem culturalem qui allusivam et polemicam alius productionis vel exercitationis culturalis imitationem praebet."[7][8] Linda Hutcheon theorista litterarum dicit "parodiam . . . esse imitationem, quae non semper textus tractati detrimento est."[9][10] Parodia in artibus et cultura inveni potest, inter litteras, musicam, hiphop, saltationem, theatrum, televisionem, cinematographiam, animationem, ludos televisificos.

Exempla[recensere | fontem recensere]

Scripta[recensere | fontem recensere]

Ludi scaenici[recensere | fontem recensere]

Pelliculae parodicae[recensere | fontem recensere]

Nexus interni

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. John C. Traupman, Latin and English Dictionary, ed. tertia (Novi Eboraci: Bantam Dell, 2007), 613.
  2. D. P. Simpson, Cassell's Latin Dictionary, ed. quinta (Novi Eboraci: Wiley Publishing, 1968), 783: "or perhaps introduce the Greek παρωδία."
  3. Simpson 1968: 783.
  4. Cicero, citatus in John T. White, An English-Latin Dictionary, ed. retractata (Sicagi: Follett Publishing, 1926), s.v. parody, p. 252.
  5. Fons nominis Latini desideratur (addito fonte, hanc formulam remove)
  6. Robert Ainsworth, Thomas Morell, et John Carey, Ainsworth's Dictionary: English and Latin: Designed for the Use of Schools (1837).
  7. Anglice "any cultural practice which provides a relatively polemical allusive imitation of another cultural production or practice."
  8. Dentith 2000: 9.
  9. Anglice "Parody . . . is an imitation, not always at the expense of the parodied text.
  10. Hutcheon 1985: caput 3.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

Bibliographia addita[recensere | fontem recensere]

  • Bakhtin, Mikhail; Ed. Michael Holquist. Conv. Caryl Emerson et Michael Holquist (1981). The Dialogic Imagination: Four Essays. Austinopoli et Londinii: University of Texas Press. ISBN 0-292-71527-7 .
  • Gates, Henry Louis, Jr. (1988). The Signifying Monkey: A Theory of Afro-American Literary Criticism. Oxford University Press. ISBN 0-19-503463-5 .
  • Petrosky, Anthony; ed. David Bartholomae et Anthony Petroksky (1999). Ways of Reading (quinta ed.). Novi Eboraci: Bedford/St. Martin’s. ISBN 978-0-312-45413-5 .
  • Rose, Margaret (1993). Parody: Ancient, Modern and Post-Modern. Cantabrigiae: Cambridge University Press. ISBN 0-521-41860-7 .
  • Caponi, Gena Dagel (1999). Signifyin(g), Sanctifyin', & Slam Dunking: A Reader in African American Expressive Culture. University of Massachusetts Press. ISBN 1-55849-183-X .
  • Harries, Dan (2000). Film Parody. Londinii: BFI. ISBN 0-85170-802-1 .
  • Pueo, Juan Carlos (2002). Los reflejos en juego (Una teoría de la parodia). Valentiae (Hispaniae): Tirant lo Blanch. ISBN 84-8442-559-2 .
  • Gray, Jonathan (2006). Watching with The Simpsons: Television, Parody, and Intertextuality. Novi Eboraci: Routledge. ISBN 0-415-36202-4 .
  • John Gross, ed. (2010). The Oxford Book of Parodies. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-954882-8 .
  • Fain, Gordon L. (2010). Ancient Greek Epigrams: Major Poets in Verse Translation. Berkeleiae: University of California Press. ISBN 9780520265790 .

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad parodiam spectant.