Palinurus
Palinurus in mythologia Romana fuit comes et gubernator Aeneae a Troia usque in Italiam navigantis. Vix Campaniae litus attigerat, cum a feris incolis occisus est et nomen suum promunturio Palinuri dedit, ubi humatus est. Nam sic Sibylla Cumana praedixerat: "Aeternumque locus Palinuri nomen habebit."[1] Praeter promunturium etiamnunc vicus quidam in ea regione Palinuro nomen Italice habet.
De fabula Vergiliana[recensere | fontem recensere]
Cum navem Aeneae ex Sicilia ad lacum Avernum tendentem gubernaret ac totius Troianae classis cursum regeret, Palinurum gubernaculo haerentem Somnus deus media nocte adgressus in mare praecipitavit. Miser per tres dies ac tres noctes ligneo gubernaculo innatavit usque ad litus ubi, a feris gentibus exceptus, statim trucidatus est. Haec mors velut pretium placidae navigationis fuit et instar sacrificii humani. Nam huius vitam Neptunus flagitaverat, cum Veneri diceret :
- Unum pro multis dabitur caput[2]
Sed, cum insepultus in litore remansisset Palinurus, a Charone aditu cymbae prohibitus erat, quae animas mortuorum trans Stygium amnem vehebat. Itaque, cum Aeneas, Sibylla duce, Anchisam patrem in Infernis quaereret, in maestam umbram infelicis Palinuri incidit, qui auxilium heroem rogavit. Tum Sibylla ei promisit ipsas feras gentes, quae necaverant, pestibus immissis, corpus eius dis cogentibus humaturas. Tum placatus in medias umbras recessit Palinurus.
Nobis in Aeneide primum apparet Palinurus ; non tamen a Vergilio haec persona commenta videtur, sed potius eo tempore vulgata quo fabula de origine Troiana Romanorum florere coepit
De Palinuro alio[recensere | fontem recensere]
In fabula Plautina Curculione, Palinurus est servus Phaedromi[3].
Nexus interni
Notae[recensere | fontem recensere]
Fontes[recensere | fontem recensere]
- Dionysius Halicarnassensis, libro primo Antiquitatum Romanarum cap. LIII(2).
- Vergilius, Aeneis III 202, 513-520, 562-565 ; V 835-871 ; VI 337-383.
Plura legere si cupis[recensere | fontem recensere]
- Z. Philip Ambrose, "The Etymology and Genealogy of Palinurus", The American Journal of Philology, 1980ː 449-457
- Frederick E. Brenk, "Vnum pro multis caput : Myth, History, and Symbolic Imagery in Vergil's Palinurus Incident", Latomus, 1984ː 776-801
- Lucienne Deschamps, "Le rôle du dieu Sommeil dans l' épisode de Palinure de l'Enéide", Euphrosyne, 1977, 261-271
- W. S. M. Nicoll, "The Sacrifice of Palinurus", The Classical Quarterly, 1988ː 459-472
- Sergios Paschalis, "The epic hero as sacrificial victim: Patroclus and Palinurus", Hermathena, 2015ː 135-158
- George Thaniel, "Ecce... Palinurus", Acta Classica, 1972ː 149-152
- Michael A. Tueller, "Palinurus and Polydorus : Two Epigrammatic Passages in Vergil's "Aeneid"", Latomus, 2010ː 344-358