Orsa Adamantis

E Vicipaedia
Pagina titularis Orsorum Adamantis Sinicorum, veterrimus liber stipite ligneo impressus in mundo notus.
Statua Kumārajīva pro Specus Kizil in Kuqa Comitatu Xinjiang provinciae in Sinis.
Prajnaparamita-Bodhisattva. Iava in Indonesia.
Senex Subhūti Buddha alloquitur. Singula res in libro e Dunhuang.
Traditionalis magnitudinis sacculi editio Orsorum Adamantis Mandarinice facta.

Orsa Adamantis[1] (Sanscritice वज्रच्छेदिकाप्रज्ञापारमितासूत्र Vajracchedikā-prajñāpāramitā-sūtra ; Mandarinice 金剛般若波羅蜜多經 / 金刚般若波罗蜜经, pinyin jīngāng bōrěbōluómìduō jīng ; Iaponice Kongō hannya haramitsu kyō) sunt Mahāyāna (Buddhistica) generis Prajñāpāramitā ('Sapientiae Perfectae') orsa, quae usus non manendi et seiunctionis penitus comprobant. Quae praeterea sunt unum ex operibus philosophicis religiosisque auctoritatis gravissimis in Asia Orientali, ac quidem in Buddhismo Zen res devotionis studiique maximi momenti.

Exemplar verborum Sinicorum Orsorum Adamantis, quod inter manuscripta Dunhuang anno 1907 a Marco Aurelio Stein Equite repertum est, ex die 11 Maii 868 exstat.[2] Qui liber, secundum Bibliothecam Britannicam, est "primus libri impressi superstes integer cui dies ascribitur."[3][4]

Impressio stipitis lignei apud Dunhuang reperta[recensere | fontem recensere]

Bibliotheca Britannica exemplar impressionis stipitis lignei conservat, quod, quamquam non primum impressionis stipite ligneo exemplum, est primum exemplum cui est dies notus. Libro est designatio maturitatis magnae, quod significare habetur artem impressionis stipite ligneo diutissime in Sinis notum esse.

Exemplar exstans est volumen circa quinque metra longum, quod archaeologus Marcus Aurelius Stein Eques emit anno 1907 in Specu Mogao, in loco muro cincto prope Dunhuang in Sinis boreoccidentalibus, in Specu Milium Buddharum appellatus, de monacho qui specum custodiebat. Colophon, in fine interiori, legitur: Ut universe libereque distribuatur a Wang Jie pro eius duobus parentibus die tredecimo lunae quartae anni noni Xiantong reverenter factus,"[5] qui dies erat 11 Maii 868.

Nexus interni

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Fons nominis Latini desideratur (addito fonte, hanc formulam remove)
  2. Soeng 2000:58[nexus deficit].
  3. Anglice: "the earliest complete survival of a dated printed book."
  4. "Online Gallery – Sacred Texts: Diamond Sutra". Bl.uk British Library. 30 Novembris 2003 .
  5. Anglice: "Reverently made for universal free distribution by Wang Jie on behalf of his two parents on the 13th of the 4th moon of the 9th year of Xiantong."

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Bugault, G. 1993. Logique et mystique dans la Vajracchedikā. Asiatische Studien 47(4):571–585. Congrès Mistique et rationalité: Inde, Chine, Japon. Colloque, Genève, SUISSE (29/11/1990).
  • Cole, Alan. 2005. Be All You Can't Be, and Other Gainful Losses in the Diamond Sutra. In Text as Father: Paternal Seductions in Early Mahayana Buddhist Literature, 160–196. Berkeleiae: University of California Press.
  • Conze, Edward. 1976. I libri buddhisti della sapienza: Il Sutra del Diamante, Il Sutra del Cuore. Romae: Ubaldini. ISBN 8834002253.
  • Gemmell, William, interpres. 1912. The Diamond Sutra. Londinii: Trübner.
  • Harrison, Paul. 2006. Vajracchedikā Prajñāpāramitā: A New English Translation of the Sanskrit Text Based on Two Manuscripts from Greater Gandhāra. Oslo: Hermes Publishing. BMSC, III.
  • Huaijin, Nan. 2005. Diamond Sutra Explained. Florham Park Novae Caesareae: Primodia. ISBN 9780971656123.
  • Hui Neng et Thomas Cleary. 1998. The Sutra of Hui-neng, Grand Master of Zen: With Hui-neng's Commentary on the Diamond Sutra. Shambhala Publications. ISBN 9781570623486.
  • Jian-Jun, Zhao. 2001. Transcendence On Vacuity Both Inside And Outside—Detailed Explanation on the Profound Philosophy of Perfect Action without Adherence in Vajracchedikā-Sǖtra. Journal of Changshu College, vol. 2001, fasc. 1.
  • Marassi, Mauricio Y. 2011. Il Sutra del diamante, la cerca del paradiso: Con un saggio filosofico di Gennaro Iorio. Marietti Editore. ISBN 9788821165177.
  • Morgan, Joyce, et Conrad Walters. 2011. Journeys on the Silk Road: a desert explorer, Buddha’s secret library, and the unearthing of the world’s oldest printed book. Picador Australia. ISBN 9781405040419.
  • Nhất Hạnh, Thích. 1992. The diamond that cuts through illusion: commentaries on the Prajñaparamita Diamond Sutra. Berkeleiae Californiae: Parallax Press. ISBN 0938077511.
  • Nhất Hạnh, Thích. 1995. Il Diamante che recide l'illusione: commento al Sutra del Diamante della Prajñāpāramitā. Romae: Ubaldini. ISBN 8834011619.
  • Pine, Red. 2001. The Diamond Sutra: text and commentaries translated from Sanskrit and Chinese. Berkeleiae Californiae: Counterpoint. ISBN 1582432562.
  • Poppe, Nicholas. 1971. The Diamond Sutra, Three Mongolian Version of the Vajracchedikā-prajñāpāramitā: Texts, Translation, Notes and Glossary. Wiesbaden: Harrassowitz.
  • Schopen, Gregory. 2007. The phrase ‘sa p thivīpradeśaś caityabhūto bhavet’ in the Vajracchedikā: Notes on the cult of the book in Mahāyāna. Indo Iranian Journal 17(3-4): 147–181. doi:10.1007/BF00221011.
  • Soeng, Mu. 2000. Diamond Sutra: Transforming the Way We Perceive the World. Wisdom Publications. ISBN 9780861711604.
  • Williams, Paul. Mahāyāna Buddhism: the Doctrinal Foundations. Ed. 2a. Londinii et Novi Eboraci: Routledge. ISBN 9780415356527 (hardback), ISBN 0415356520 (hardback), ISBN 9780415356534 (charta), ISBN 0415356539 (charta), ISBN 9780203428474 (e-book), ISBN 0203428471 (e-book).
  • Wood, Frances, et Mark Barnard. 2010. The Diamond Sutra: The story of the world's earliest dated printed book. Londinii: British Library.
  • Yun, Hsing. 2001. Describing the indescribable: a commentary on the Diamond Sutra. Bostoniae: Wisdom. ISBN 0861711866.
  • Zacchetti, Stefano. 1996. Dharmagupta's Unfinished Translation of the Diamond-Cleaver (Vajracchedikā-Prajñāpāramitā-sūtra). T'oung Pao, serie altera, 82(1/3): 137–152.

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad Orsa Adamantis spectant.