Humanus cultus Sericae
Humanus cultus Sericae, in regione Serica ad solis ortum sita, unam ex humanis ostendit culturis veterrimis[1][2] quae continue exsistit. Iam temporibus antiquis Sinae[3] seu Seres celebri erant apud Romanos, ob textum sericum importatum.[4] Claudius Ptolemaeus geographus Romanus saeculo secundo tabulam geographicam Sericam regionem sic descripsit: "ad fines orbis nobis cogniti sitam," ubi Sinae aliaeque gentes habitabant.[5]
Nexus interni
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ What Is a Culture?
- ↑ Britannica History of China.
- ↑ Seres: Horatius, Carmina 1.12; Ammianus Marcellinus, Res gestae 23.6.67. Sinae: Ptolemaeus, ibid.
- ↑ Periplus Maris Erythraei 64; Pausanias, Descriptio Graeciae 6.26.6-7; Ammianus Marcellinus, ibid.
- ↑ Ptolemaeus, Geographia 7.5 et alibi.
Fontes[recensere | fontem recensere]
- Ammianus Marcellinus nonnulla de Seris narrat, vide: The Latin Library, Ammianus Marcellinus, XXIII, VI, numero 67
Bibliographia[recensere | fontem recensere]
- Libri antiquiores
- Theophilus Sigefridus Bayer [de], De horis Sinicis et cyclo horario commentationes: accedit . . . parergon Sinicum de calendariis Sinicis ubi etiam quaedam in doctrina temporum Sinica emendantur. Petropoli, 1735 (Textus apud Google Books)
- Georg Bernhard Bilfinger, Specimen doctrinae veterum Sinarum moralis et politicae. Francofurti ad Moenum, 1724 (Textus apud Google Books) (Textus apud Google Books)
- Philippus Couplet, Tabula chronologia monarchiae Sinicae. Vindobonae, 1703 (Textus apud Google Books) (Textus apud Google Books)
- Johann Burkhard Mencke, Jacob Friedrich Reimmann, Historia philosophiae Sinensis nova methodo tradita. Brunsvicii, 1727 (Textus apud Google Books)
- Andreas Müllerus, Hebdomas observationum de rebus Sinicis. Coloniae Brandenburgicae, 1674 (Textus apud Google Books)
- Franciscus Noel, Philosophia Sinica. Pragae, 1711 (Textus apud Google Books)