Hadrianus van de Venne

Latinitas nondum censa
E Vicipaedia
Hadrianus van de Venne,
secundum sui ipsius imaginem
ab Wenceslao Hollar sculptam

Hadrianus van de Venne (vulgo Adriaen van de Venne; Delphis Batavorum anno 1589 fere natus; Hagae die 12 Novembris anno 1662 mortuus[1]) fuit pictor et poeta Nederlandicus artis chalcographicae et adumbrationis peritissimus.

Biographia[recensere | fontem recensere]

Qui ex patre Flandrico belli et persecutionis religiosae causa exuli Delphos Batavorum recepto[2] ibidem natus[3], deinde doctrinae fundamenta partim in Academia Lugduno-Batava, quo se anno 1605 verterat[1], partim non alienis praeceptis, sed suis studiis consecutus[1], postremo in arte pictoria doctus est a Simone de Valck aurifabro[3] pictoreque[2] Lugdunensi et ab Hieronymo de Diest[1], qui Hagae artem colorum cinereorum (Grisaille) profitebatur[1][2][3]. Anno 1607 Antverpiae invenitur[1], ex anno vero sequente Medioburgi artem exercebat, ubi anno 1614 nuptias iniit[1]. Tandem anno 1625 Hagam pervenit ibique statim ad Sancti Lucae Sodalitatem receptus est[1][2], cuius sodalitatis decanus anno 1640 exstitit[2][4]. Anno autem 1656 una cum aliis artificibus fraternitatem "Picturae" condidit[1]. Sunt, qui eum regis pictorem fuisse suspicentur[2][4].

Opera[recensere | fontem recensere]

Opera Hadriani topia, praecipue hiemalia, nec non res religiosas, morales, historicas, architectonicas complectuntur, sed etiam effigies personarum[1], solite minimas[5]. Praeterea imagines minutulis punctis pinxit, adumbrationes stilis cinereo fuscove delineavit[1][6]. Quae picturae, in quibus Hagae pauperes claudosque pinxit[1][3], maximae laudi ei fuerunt[1]. [4]. Complures scriptores Batavi, inter quos Jacobus Cats[3], eum ad delineandum emblemata adsumpserunt[4].

Sicut et Mattheus Molanus et Christophorus van den Berghe[3] praesertim in topiis pingendis et proverbiis illustrandis Ioannem Breugelium seniorem et Aegidium de Coninxloo imitabatur[2][1][3]. Ipsum illum Franciscus Ryckhals et Antonius Lenain in pingendi ratione sectati sunt[1].

Wilhelmus Passaeus et Crispinus van de Passe II delineationes eius in chalcographias verterunt[3].

Leonardus Bramer, Sybrand de Beest sicut et filii ipsius Hubertus, qui artem colorum cinereorum (Grisaille) profitebatur[3], et Petrus[1], florum naturae mortuae pictor, artem ab ipso didicerunt[3].

Pinacotheca[recensere | fontem recensere]

Notae[recensere | fontem recensere]

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad Hadrianum van de Venne spectant.