Fanum Sancti Laurentii Saevatiensis
Fanum Sancti Laurentii Saevatiensis
Locus: 46°47′0″N 11°54′11″E
Numerus incolarum: 3 836
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Nomen officiale: Sankt Lorenzen / San Lorenzo di Sebato
Gestio
Geographia
Tabula aut despectus
.svg)
Fanum Sancti Laurentii,[1] seu Fanum Sancti Laurentii Saevatiensis[2] (Italiane San Lorenzo di Sebato; Theodisce St. Lorenzen; Dolomiane S. Laurenz), est oppidum et commune Italiae, circiter 3 800 incolarum, in Regione Tridentino-Alta Athesia/Tirole Meridionali et in Provincia Libera Bauzanensi (Alta Athesia/Tirolis Meridionalis) situm. Incolae Saebatenses et Saevatenses appellantur.
Municipium ad Communitatem Comprehensorialem Pustriosanam pertinet.
Fanum Sancti Laurentii Municipium Mercatum vel Burgata est.
Saebatum fuit oppidum Romanum in regione quae nostra aetate ad Tirolum Meridionalem pertinet. Nostra aetate ibi est oppidum Sancti Laurentii. Parochia Sancti Laurentii est veterrima Tiroli et orta est Sebati in oppido Romano. Prope arcem vulgo Sonnenburg appellatum milliarium Romanum inventum est cuius simulacrum prope arcem collocatum est. Archetypus lapis in museo Aeni Pontis est.
Geographia
[recensere | fontem recensere]Sermones
[recensere | fontem recensere]Magna hominum pats ibi Theodisce, quamquam multi etiam Italiane et Dolomiane loquuntur, accurate:
| Anno | Italiane | Theodisce | Dolomiane |
|---|---|---|---|
| 2012 | 02,64% | 95,31% | 02,05% |
Geographia
[recensere | fontem recensere]Sebatum ad Byrrham flumen iacet.
Historia
[recensere | fontem recensere]
Si plus cognoscere vis, vide etiam Sebatum.Ante Romanos oppidum Saevatium fuit, qui Saevates ibi habitabant. Sebati mentio facta est in Itinerario provinciarum Antonini Augusti. Ad provinciam Noricam pertinebat.
Post Romanos Raeti remanebant et Christiani Raeti oppidum Sancto Laurentio dedicaverunt. tum Bavari venibant.
Fine imperii Romani facta Germanis appropinquantibus oppidani Raetici oppidum primum in collem vicinum, ubi hodie circumitio archaeologica est, tum in rupem vulgo Lothen appellatam, ubi praesidio arcem aedificaverunt, moverunt.
Temporibus mediaevalibus apud Sebatum duo arces erant nomine Sonnenburg et Michaelis. Lingua Germanica nostra Sonnenburg solis arcem dicere vult sed revera verbum vetus Suehneburg fuit, quod arcem piacularem dicit.
Comes mediaevalis arcem Sonnenburg monachis dedit, quae monachae Benedictinae hac ab arce omnem regionem regnabant exempli gratia Abbatiae vallem, ubi etiam oppidum Corvaria situm est.
Nunc in "arce piaculare" sive Sonnenburg deversorium est.
Aedificia egregia
[recensere | fontem recensere]Museum
[recensere | fontem recensere]Antiquarium museum rerum veterum est.
Fractiones, vici et loci in municipio
[recensere | fontem recensere]Fractiones
[recensere | fontem recensere]- Campomolino/Lothen,
- Castelbadia/Sonnenburg,
- Elle/Ellen, Fassine/Fassing,
- Floronzo/Pflaurenz,
- Mantana/Montal,
- Onies/Onach,
- Palù/Moos,
- Ronchi/Runggen,
- San Martino/St. Martin,
- Santo Stefano/Stefansdorf,
- Sares/Saalen.
Loci archaeologici
[recensere | fontem recensere]Municipia finitima
[recensere | fontem recensere]- Brunopolis
- Chienes (alia nomina: Chiens)
- Falzes
- Luson
- Marebbe
- Rodengo
Nexus interni
- Vallis Pustriosa (communitas comprehensorialis)
- Bauzanum
- Municipium Mercatum vel Burgata
Nexus externi
[recensere | fontem recensere] |
Vicimedia Communia plura habent quae ad Sebatum spectant (St. Lorenzen (Italy), St. Lorenzen). |
Pinacotheca
[recensere | fontem recensere]
Signum municipii Italiae
Collocatio finium municipii in Provincia Bauzanensi.
