Erosio

Erosio^[1] sensu stricto est saxorum et solorum ab amnibus aquae destructio. Pharangia, valles fluviales aliaque formae litorales erosionis fructus sunt. Sensu latiore destructio a ventis vel a glaciariis vel a fluctibus marinis erosio nominatur (vide denudatio).

Aqua fluens non vi chemica, ut ferrum corrodit, sed impetu mechanico et particulis, quas fert, humum et saxa diluit. Si velocitas aquae fluentis magnitudine quadam minor est, materies non diluitur; sed torrentes citi et fortes alveum et litora erodunt. Plantarum radices erosionem prohibent, sed humus a plantis denudatus facile ab imbribus erodi incipit.

Nexus interni

Notae[recensere | fontem recensere]

↑ M. Kirpicznikov et N. Zabinkova, Lexicon Rossico-Latinum in usum botanicorum, Leninopoli 1977, s.v. эрозия.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

Boardman, John, et Jean Poesen, eds. 2007. Soil Erosion in Europe. Chichester: John Wiley & Sons. ISBN 978-0-470-85911-7.
Mainguet, Monique, et Frédéric Dumay. 2011. "Fighting wind erosion: One aspect of the combat against desertification." Les dossiers thématiques du CSFD, Aprilis. CSFD/Agropolis International. Textus interretialis.
Montgomery, D. R. 2007. "Soil erosion and agricultural sustainability." Proceedings of the National Academy of Sciences 104, no. 33 (8 Augusti): 13268–72. Bibcode:2007PNAS..10413268M. doi:10.1073/pnas.0611508104. PMC 1948917. PMID 17686990. Textus interretialis.
Montgomery, David. 2008. Dirt: The Erosion of Civilizations. Berkeleiae: University of California Press. ISBN 978-0-520-25806-8.
Vanoni, Vito A., ed. 1975. "The nature of sedimentation problems." Sedimentation Engineering. ASCE Publications. ISBN 978-0-7844-0823-0.