Augurium Salutis

Augurium Salutis fuit ritus Romanus antiquus, qui quotannis die aliquo, quo nec legiones in hostes procedebant, nec proelium fiebat peragi debebat. Augures deos consulebant et cum omina^(en) fausta erant sacerdotes et magistratus preces pro salute populi Romani nuncupabant.^[1] Qui ritus primo saeculo a.C.n., per bella civilia neglectus,^[2] ab Augusto anno 29 a.C.n. cum portas templi Iani clausit—quod nisi pace terra marique parta fieri non licebat—restitutus est,^[3] ac post eum etiam a Claudio, antiquario imperatore.^[4]

Anno 63 a.C.n., Asia a Pompeio pacata, longum post intervallum ritus ille repetitus est, nec omina fausta sed dubia relata sunt: paulo post coniuratio Catilinae exarsit. . . .^?^[5]

Notae

↑ CIL VI,36841 hic.
↑ Dio Cassius 37.24.
↑ Suet. Aug. XXXI,5. Dio Cassius 51.20.
↑ Tacit. Ann. XII.23.
↑ Dio Cassius 37.25. Cicero de divinatione I,105.

Bibliographia

Renatus Cagnat, "L' augurium salutis au début de notre ère", Comptes rendus des séances de l'Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, 1911(55) : 49-53 Hic legere potes
I. Linderski, "The Augural Law", ANRW 1986 II 16. 3 : 2254-2256. Hic legere potes
Santiago Montero, "El Augurium Salutis o la paz imposible", Revista de Ciencias de las Religiones 2001 : 47-55. Hic legere potes

[1] CIL VI,36841 hic.

[2] Dio Cassius 37.24.

[3] Suet. Aug. XXXI,5. Dio Cassius 51.20.

[4] Tacit. Ann. XII.23.

[5] Dio Cassius 37.25. Cicero de divinatione I,105.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]