Anacardium occidentale
E Vicipaedia
| Anacardium | |
|---|---|
 |
|
| Fructus Anacardii occidentalis, percipiendo apti. | |
| Taxinomia | |
| Regnum: | Plantae |
| Divisio: | Magnoliophyta |
| Classis: | Magnoliopsida |
| Ordo: | Sapindales |
| Familia: | Anacardiaceae |
| Genus: | Anacardium |
| Species: | A. occidentale |
| Binomen | |
| Anacardium occidentale L. |
|
Anacardium occidentale, vulgo cassuvium,[1] est planta florens familiae Anacardiacearum. Arbor in Brasilia boreo-orientali orta est. Hodie crebre in tropicis colitur, ad esum "malorum" et "nucum" suorum.
Notae[recensere | fontem recensere]
Bibliographia[recensere | fontem recensere]
- Fontes anteriores
- 1557/1558, André Thevet: acaiou (cf. Wormium infra)
- 1567, Garcias ab Orta, interprete Clusio, lib. i cap. 30. Aromatum et Simplicium Aliquot Medicamentorum Apud Indos Nascentium Historia ("anacardium seu caious") (editio 1593 cap. 30 pp. 120–121: "anacardium officinarum").
- Anacardio nomen indiderunt recentiores Græci (nam veteribus ignotum fuit) à cordis tum simitudine tum colore, Arabum vestigia secuti, quibus Balador, Indis Bybo dicitur, Lusitanis Faua de Malaqua, quòd viridis & in arbore pendens, similis sit nostrati maiori Fabæ, maior tamen.
- "arbor proceritate sorbi nostrae, cuius pomum Barbari acaiou nominant, amplitude & figura oui gallinacei" (pp. 155-156 2a ed.)
- Fructus qui Acaiou Theveto, Caious Acostæ, Cajos Linscottano dicitur, ad Anacardos à quibusdam refertur, & quamvis à Christophoro Acostâ aliisque describatur, ac novissime accurate à Guilhelmo Pisone, & Georgio Margravio, summam tamen eorum, quæ ipsi proponuntur, brevibus expediemus.
- Arbor, in quâ fructus hic crescit, Acajaiba Brasiliensibus dicitur...
- 1753, Carolus Linnaeus, Species plantarum (Holmiae: impensis L. Salvii, 1753) vol. 1 p. 383 (Latine) (vide tabulam)
- 1825, Kunth Synopsis Plantarum [1], p. 145.
- anacardium, Jacq. Linn.
- Cassuvium, Rumph. Lam. Juss. Acajaiba, Marcgr.
- Acajou, Pis. Acajuba, Gaertn.
- Eruditio recentior
- Fruit-bearing Forest Trees: technical notes. (FAO Forestry Paper, 34.) Romae: Food and Agriculture Organization, 1982. Textus
- Kamirou Chabi Sika et al., "Indigenous Knowledge and Traditional Management of Cashew (Anacardium occidentale L.) Genetic Resources in Benin" in Journal of Experimental Biology and Agricultural Sciences vol. 1 no. 5 (2013)
- Kamirou Chabi Sika et al., "Genetic Characterization of Cashew (Anacardium occidentale L) Cultivars from Benin" in Journal of Horticulture vol. 2 no. 3 (2015)
- Aracelli de Sousa Leite et al., "Pharmacological properties of cashew (Anacardium occidentale)" in African Journal of Biotechnology vol. 15 no. 35 (2016) pp. 1855-1863
Nexus externi[recensere | fontem recensere]
Forma arboris.
 |
Vicimedia Communia plura habent quae ad Anacardium occidentale spectant. |
 |
Vide Anacardium occidentale apud Vicispecies. |
 |
Situs scientifici: Tropicos • GRIN • ITIS • Plant List • NCBI • Biodiversity • Encyclopedia of Life • Plant Name Index • Plantes d'Afrique • Flora of China • INPN France • USDA Plants Database |
