Quarcum summum

E Vicipaedia
Signum Nomen Onus Massa
Lat. Ang.
Primum genus
d deorsum down 1/3 ~ 5 MeV/c²
u sursum up +2/3 ~ 3 MeV/c²
Secundum genus
s mirum strange 1/3 95 ± 25 MeV/c²
c lepor charm +2/3 1,8 GeV/c²
Tertium genus
b imum bottom 1/3 4,5 GeV/c²
t summum top +2/3 171 GeV/c²

Quarcum summum,? aliquando quarcum veritatis appellatum,[1] omnium quarcorum est maxime massivum. Eius massa ex coniunctione cum bosone Higgsiano derivatur. Quae coniunctio, , unitatem appropinquat, atque in theoria canonica physicae particularum est maxima (fortissima) coniunctio gradu virium debilium et maiorum. Quarcum summum per experimenta Collider Detector at Fermilab[2] et [3] apud Laboratorium Fermianum anno 1995 inventum est.

Quarcum summum, sicut alia quarca, est fermion elementarium, cui est versus 1/2,? et quod omnes quattuor vires fundamentales[4] patitur, quae sunt gravitatio, electromagnetismus, vires debiles, et vires fortes. Eius onus electricum est +2/3 e.? Eius massa, 172.76±0.3 GeV/c2,[5] massae atomicae rhenii simillima est.[6] Antiparticula quarci summi est antiquarcum summum,[7] quod ab eo differt solum quod nonnullae ex eius proprietatibus magnitudinem aequam sed signum oppositum exhibent.

Concursus duorum quarcorum.

Nexus interni

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Signum t, Anglicum top et truth significans.
  2. Abe et al. 1995.
  3. Abachi et al. 1995.
  4. Etiam interactiones fundamentales appellatae.
  5. Tanabashi et al. 2018.
  6. Elert, Quantum Chromodynamics.
  7. Signum Formula:Overline?; aliquando quarcum antisummum et antisummum tantum appellatum.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Abachi, S., et al. 1995. "Observation of the Top Quark." Physical Review Letters 74 (14): 2632–37. doi:10.1103/PhysRevLett.74.2632. Arxiv hep-ex/9503003. Bibcode 1995PhRvL..74.2632A. PMID 10057979. s2cid=42826202.
  • Abe, F., et al. 1995. "Observation of top quark production in AntiprotonProton collisions with the Collider-Detector at Fermilab." Physical Review Letters 74 (14): 2626–31. doi:10.1103/PhysRevLett.74.2626. PMID 10057978 . s2cid 119451328. Bibcode 1995PhRvL..74.2626A. Arxiv hep-ex/9503002.
  • Ali, A., et G. Kramer. 2011. "JETS and QCD: A historical review of the discovery of the quark and gluon jets and its impact on QCD." European Physical Journal H 36 (2): 245. doi:10.1140/epjh/e2011-10047-1. Bibcode 2011EPJH...36..245A. Arxiv 1012.2288. s2cid 54062126.
  • Elert, Glenn. Quantum Chromodynamics. The Physics Hypertextbook.
  • Gell-Mann, Murray. (1964) 2000. "The Eightfold Way: A theory of strong interaction symmetry." In The Eightfold Way, ed. Murray Gell-Mann et Yuval Ne'eman. Westview Press. ISBN 978-0-7382-0299-0. Primum impressus 1961: "The Eightfold Way: A theory of strong interaction symmetry". Synchrotron Laboratory Report CTSL-20. California Institute of Technology.
  • Johnson, G. 2000. Strange Beauty: Murray Gell-Mann and the Revolution in Twentieth-Century Physics. Novi Eboraci: Random House. ISBN 978-0-679-43764-2. Google Books.
  • Nave, R. "Quarks." In HyperPhysics. Department of Physics and stronomy, Georgia State University. Editio interretialis.
  • Nishijima, Kazuhiko. 1955. "Charge Independence Theory of V Particles." Progress of Theoretical Physics 13 (3): 285. doi:10.1143/PTP.13.285. Bibcode 1955PThPh..13..285N.
  • Pickering, A. 1984. Constructing Quarks. Sicagi: University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-66799-7.
  • Tanabashi, M., et al. (Particle Data Group). 2018. "Review of Particle Physics." Physical Review D 98 (3): 1–708. doi:10.1103/PhysRevD.98.030001. Bibcode 2018PhRvD..98c0001T. PMID 10020536. Editio interretialis.