Breve (orthographia Latina)

Litterae A cum brevibus.

Breve (-is, n.) est nota diacritica formā semicirculi superscripti ⟨ ˘ ⟩ quae super vocalem vel rarius super consonantem ponitur. In hodierna orthographia Latina, praesertim apud grammaticos, adhibetur ad sonos breves indicandos (ubi macron sonos indicat longos). In prosodia Graeca eadem nota appellatur βραχύ (‘brachy’).

Antiqui Romani, etiamsi vocales longas per notam apicis saepe signarent, non solebant vocales breves indicare.

In raris casibus, cum quidam mos typographicus non soleat omnes vocales longas indicare, brevia signare est sola via ad ambiguitatem vitandam. Exempli gratia, in hac sententia possibile non est – nisi per breve – noscere utrum aqua an pressio cumuletur:

Aqua, alta pressione in plures cisternas cumulată, levationem pontis pellit.

Litterae cum brevi

Breve: ◌̆Litterae Latinae: Ă ă · Ắ ắ · Ằ ằ · Ẳ ẳ · Ẵ ẵ · Ặ ặ · C̆ c̆ · Ĕ ĕ · Ḝ ḝ · Ğ ğ · Ḫ ḫ · Ĭ ĭ · K̆ k̆ · M̆ m̆ · N̆ n̆ · Ŏ ŏ · Œ̆ œ̆ · P̆ p̆ · R̆ r̆ · T̆ t̆ · Ŭ ŭ · V̆ v̆ · X̆ x̆ · Y̆ y̆Litterae Graecae: Ᾰ ᾰ · Ῐ ῐ · Ῠ ῠLitterae Cyrillicae: Ӑ ӑ · Ӗ ӗ · Ӂ ӂ · Й й · Ў ў

Exemplum de brevibus et macris

Lexicon Felicis Gaffiot, ubi notae macri et brevis simul adhibentur.

Ărmă vĭrŭmquĕ cănō, Trōĭae quī prīmŭs ăb ōrīs

Ītălĭăm, fātō prŏfŭgŭs, Lāvīnĭăquĕ vēnĭt

lītŏră, mŭltŭm ĭllĕ ĕt tĕrrīs jăctātŭs ĕt ăltō

vī sŭpĕrŭm saevae mĕmŏrĕm Jūnōnĭs ŏb īrăm.

Nexus interni

• Apex (orthographia Latina)
• Macron

Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes!