Pluto (deus)

-3 (maximum dubium) Latinitas huius rei maxime dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Vide etiam paginam discretivam: Pluto

Pluto cornu copiae tenens.

Generalis informatio

Pluto (-onis, m.), sive Dis Pater, est deus Orci Romanorum mortis, qui nomen sibi in lingua Graeca Hades est. Filius Saturni fuit, ergo frater Iovis, Neptuni, Iunonisque. Proserpinam filiam Cereris in matrimonium duxit; in Orco habitat (sed interdum in monte Vesuvio habitare putatur).

Pluto primo deus divitiarum est, ideo "Dis" (a nomine dives) appellatur. Deus inferorum factus est quod metalla pretiosa sub terra (ubi mortui habitare credebantur) fodiuntur. Quoque autem Dominus Tartari est.

Fabula Proserpinae

Notissima fabula Plutonis est cum uxorem suam Proserpinam nubivit. Pluto, defixsus sagitta dei Cupidinis, decernit Proserpinam capere et de terra in Tartaro ferre. Juppiter Plutonem iussit ut eam reddat, sed nimis sero erat quod Proserpina iam sex malogranati granos consumpserat. Hoc facto, Proserpinae in Tartarum mensi sex omnibus annis manendum est. Ergo, menses in quibus Proserpina in Tartaro est, ver aestasque sunt, et menses in quibus in terra est, autumnus hiemsque sunt.

Capellum Invisibilem

Pluto capellum invisibilem habet, quem Vulcanus in bello Titanorum sibi deddit. Pluto in fabula de Proserpina nomine "Kore" in lingua Graeca (verbum quod “virgo” in Latina significat). Quoque in paenum Orphicium Plutoni adparet. Ille quoque parvas commemorationes habet in comoedia Aristophanea "Ranae".

Pugna cum Hercule

Pluto ad portas Regni Inferi ivit ut portas clauderet et Herculem impediret. Tamen Pluto sagitta Herculis vulnerabatur. Deinde ad Olympum venit ut a Paeane iuvaretur.

Nexus interni

• Plutonium

Haec stipula ad mythologiam spectat. Amplifica, si potes!