Signum diacriticum

-4 (corrigenda) Latinitas huius paginae corrigenda est. Si potes, corrige vel rescribe. Vide {{latinitas}}.

Signum diacriticum vel nota diacritica vel punctus diacriticus (Graece διακριτικός 'distinguens' a διακρίνω 'distinguere') est signum ad differentem signorum.^? Signa diacritica debent habere parvum metrum, sed conditio haec non magna est. Tamen, diacritica est nomen signorum diacriticorum, aut diacritica est systema signorum diacriticorum; diacriticae, non diacritica, est nomen vulgaris in socio linguistico.

Casus primus usorum signorum diacriticae sit penuria huius ad expressionem sonorum in litteris, sed hoc finis est finis alphabeti. Sed omnia alphabetia^? habent limites in signos.^?

Signa diacritica in lingua Graeca

Signa diacritica habebαntur in lingua Graeca Antiqua. Graeci fuerunt creatores horum signorum. Et proprie intellegus hic habet origonem Graecam. Graeca signa erant acutus, gravis, macron, breve, trema. Tamen in lingua Graeca Nova habetur unum signum diacriticorum. Hoc signum est acutus. Acutus in Nova Graeca est accenti signum.

Signa diacritica in lingua Latina

Signa longitudinis et brevitatis habebantur in lingua Romanorum item. Soni longi Latini habebat signum longitudinis. Hoc signum est macron (a verbis Graecis μακρόν 'longum') Soni breves habent brevis, signum brevitatis.

Bibliographia

• Sweet, Henry. 1877. A Handbook of Phonetics.

Nexus externi

• Varii commentarii. Encyclopaedia Britannica.