Sollemnitas Domini Nostri Iesu Christi Universorum Regis

E Vicipaedia
Statua Christi regis in fano Sanctae Mariae; Peoriae in urbe Illinoesiana.

Sollemnitas Domini Nostri Iesu Christi Universorum Regis, vulgo Festus Christi Regis, Dominica Christi Regis, et Dominica Regni Christi appellata,[1] est dies festus in anno liturgico qui verum Christi Regnum exprimit. Nuper in calendarium liturgicum insertus est, anno 1925 a Pio Papa XI pro Ritu Romano Ecclesiae Catholicae institutus.

Ecclesiae Lutherana, Anglicana, Moraviana(en), Methodista, Nazarena(en), Reformata(en), et Protestans Coniuncta(en) Festum Christi Regis etiam celebrant, qui in Communi Lectionario Retracto(en) continetur.[2] Ecclesiae quidem Methodista, Anglicana, et Presbyteriana hoc festum saepe observant partem liturgici Temporis Regni(en), quod inter Quartam Dominicam ante Adventum et Sollemnitatem Christi Regis fit.

In Ritu Romano[recensere | fontem recensere]

Pius XI pontifex maximus hoc festum in encyclica Quas primas anno 1925 instituit. Itaque omnibus civitatibus oboedientia erga Iesum Christum necessaria ante oculos poneretur. Insuper creatura omnis faciat radices suas in Christo agnoscat. Ex anno 1969, quando ritus Latinus multis modis mutatus est, in anni liturgici ultima die Dominica celebratur. Prima autem celebratio die 31 Octobris 1925 facta est, unde semper ultimis dominicis Octobribus (usque annum 1969).

Fontes biblici[recensere | fontem recensere]

Ecce loci scripturarum sacrarum quibus fulcitur notio de regno Christi:

Iacobus: Non auferetur sceptrum de Iuda et baculus ducis de pedibus eius, donec veniat ille, cuius est, et cui erit oboedientia gentium. (Gen 49,10)

Ieremias: Ecce dies veniunt, dicit Dominus, et suscitabo David germen iustum; et regnabit rex et sapiens erit et faciet iudicium et iustitiam in terra. (Ier 23,5)

Christologicum fundamentum[recensere | fontem recensere]

Agitur de notione christologica de potestate Christi in creatura quam fecerat Dominus. Terminus regis electus est, qui temporibus antiquis ubique maiestatem expressit. Namque Christo munus regium implendum est praeter munus sacerdotale et munus propheticum.

Distinctio fit inter regnum gratiae in terris (quod curat Ecclesia militans) et regnum gloriae in caelis et in paradiso (quod magis spectat Ecclesiam triumphantem). Eusebius Pamphili inter primos fuit qui de triade munerum Salvatoris loquitur.

Festum ipsum[recensere | fontem recensere]

Ecclesia docet mundum Christi morte, resurrectione, ascensione in caelos conversum esse. Anno 1936, cathedralis ecclesia ad Mullingar in Hibernia sibi patrocinium elegit, papa volente. Christus asseclas ad victoriam ducat. Necesse est ut imperet ad regnum divinum erigendum. Paulo post festum novum adventus incohatur qui nos ad praesepium Iesu pueruli ducat.

Ante annum 1925 Georgius et Martha de Noaillat[3] operam dederant de tali festo instituendo. Tunc exhortantur papae Benedictus XV et Pius XI ut huius rei socii et adiutores colligantur. Denique post sex annos multitudo christifidelium festum de universali regno postulatura est. Sancta Sedes definitionem quam diligentissimam consequitur, ne res laudabilis ab irrisoribus inimicis falso explicetur, neve sententiae ambiguae expromi possint. Motus magni momenti Paray-le-Monial in museo Musée du Hiéron nascitur, ut sacratissimum cor Iesu rectionem orbis universi patret. Omnibus bene paratis die 11 Decembris 1925 encyclicam Quas primas promulgari licet.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Édouard Hugon, La Fête spéciale du Christ-Roi, Éditions Pierre Téqui, Lutetiae 1928
  • Georges Thuot, Le Christ, Notre Roi, éditions L'Imprimerie populaire, Ad Montem Regium 1935
  • Simone de Noaillat, Marthe de Noaillat. 1865-1926.
  • Père Théotime de Saint-Just, La Royauté sociale de N.S. Jésus-Christ, d'après le cardinal Pie, Éditions de Chiré, Chiré-en-Montreuil 1988.
  • Michel Viot, Dieu et l’État: signification de la fête du Christ-Roi, Éditions Via Romana, Versaliis 2013.
  • Christoph Joosten: Das Christkönigsfest. Liturgie im Spannungsfeld zwischen Frömmigkeit und Politik. Francke, Tubingae 2002, ISBN 3-7720-3271-0 (thesis doctoralis, Bochum 2000).

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad festum Christi Regis spectant.

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. ↑ Lectionarium Unitatis Fratrum.
  2. ↑ Revised Common Lectionary Daily Readings Proposed by the Consultation on Common Texts, Augsburg Fortress, 2005, pp. 304–305, ISBN 0806649305.
  3. ↑ sepulcrum ascetae
Receptum de "https://la.wikipedia.org/w/index.php?title=Sollemnitas_Domini_Nostri_Iesu_Christi_Universorum_Regis&oldid=3806411"