Semitae

Tabula distributionis linguarum Semiticarum.

Tabula distributionis linguarum Semiticarum circa saeculum primum.

Divisio orbis terrarum inter Sem, Cham et Iafeth: tabula geographica ex editione principe Etymologiarum Isidori Hispalensis, 1472

Semitae (ab Hebraico שם, Sem, persona biblicus) in linguistica et ethnologia sunt homines qui vernaculis certae familiae linguarum in Asia Occidentali (Medio Oriente) linguis utebantur. Hae linguae creverunt et ad Asia Minorem, Africam Septentrionalem, Cornu Africae, et Maltam extenditae sunt, et nunc linguae Semiticae una appellantur. Hae linguae antiqua et recentiora comprehendunt genera Ahlamu; Accadia (inter quam dialecti Assyrianae et Babylonianae); Amharica; Amalekite; Ammonita; Amorita; Arabica; Aramaica/Syriaca; linguae Chananaeae (Phoenicia, Punica vel Carthaginiana et Hebraica); Assyriana; Chaldeana; Eblaita; Edomita; Aethiopica; Arabica Vetus Meridiana; linguae hodiernae Arabicae Meridianae; Melitensis; Mandaica; Moabitica; lingua Protosinaitica; Suteana; Syriaca; Tigre et lingua Tigrinya; et Ugaritica.

Nexus interni

• Linguae Afroasiaticae

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Semiticos spectant.

• Genealogia linguarum Semiticarum,
• Genetica Semitica,
• Midianitae septentrionales,
• Populi Semitici antiqui, apud YouTube