Sophistae

-4 (corrigenda) Latinitas huius paginae corrigenda est. Si potes, corrige vel rescribe. Vide {{latinitas}}.

Sophistae (ex Graeco σοφια 'sapientia') fuerunt philosophi Graeci. Sophistae sic appellabantur nam ei sapientes de verbis se putabant.

Illi indagabant de cognitione, ethica, deis. Docebant etiam cogitatione sua, sed solus cui absolvere poterat, hanc illis famam dedit.

Diffidentia contra sophistas auxit etiam ex conceptione illorum officii verborum et maxime ob damnationem Platonis, qui humanos illos descripsit velut "fabricatores falsorum" et "venatores, ob argentum iuvenum divitum".

Quoniam nodos contradditionesque philosophiae illius temporis emergere fecit, ars sophistica appellata est philosophia crisis.

Saeculo altero fuit secunda aetas sophistarum, quae appellatur secunda sophistica.

Cogitatio[recensere | fontem recensere]

Conceptio ethicae, veritatis, verborum[recensere | fontem recensere]

Sophistae putabant bonum varium inter homines: quod bonum sit cuidam, malum alteri esse possit. Aequaliter veritas non absoluta consideratur, sed servens experientiae omnium hominum, etiam de moralitate Propterea linguae et comunicationi studebant et sententias eorum praeminere agebant etenim hac scientia in re publica utebantur. Ea conceptio crisim verbi tulit.

Conceptio religionis[recensere | fontem recensere]

Sophistae putabant homines solum quod datum ab experientia cognoscere possent; ergo, ubi nullus deus videat vel audiat, nullus deus experiri posset.

Noti sophistae[recensere | fontem recensere]

Sophistae dividentur:

Grandes: Protagoras, Gorgias, Prodicus, Hippias
Physici: interfuit quorum ratio inter naturam hominemque
Politici: Critias, Callicles, Thrasymachus
Pugnatores verbis, "eristas", qui exaggeravit artem sophisticam: Critias, Antiphon, Meno