Lingua Iucagirica septentrionalis
Appearance
Lingua Iucagirica septentrionalis Вадун аруу | |
---|---|
Taxinomia | Iucagirica |
Locutores | 30–150 |
Sigla | 1 , 2 mis, 3 ykg |
Status publicus | |
Officialis | |
Privata | ulus Colymensis Inferior Iacutiae |
Litterae | Abecedarium Iucagiricum |
Scriptura | — |
Procuratio | — |
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae |
Lingua Iucagirica septentrionalis vel Iucagirica tundrensis lingua est familiae Iucagiricae, quae in gregem Palaeosibericam ratione geographica coniunctam includuntur. In districtu[1] Colymensi Inferiore Iacutiae in usu est. Circa 100 homines anno 2010 ea utuntur. Ante saeculum XX Iucagires pictogrammatibus usi sunt. Abecedarium Iucagiricum e litteris Cyrillicis solum circa annum 1980 creatum est, sed nondum stabilitum.
Gabriel Nicolai filius Kyrilov(ru), qui Uluro Ado Iucagirice se appellat, fautor est linguae Iucagiricae notissimus, scriptor et poeta Iucagiricus.
Notae
[recensere | fontem recensere]Bibliographia
[recensere | fontem recensere]- Maslova, Elena. Tundra Yukaghir. — Monaci, 2003. — ISBN 3-89586-792-6.
- Харитонов В. С. Юкагирские языки сегодня: социолингвистическая ситуация // Малые языки. 2016. №3. С. 5–17.