Infinitivus (grammatica)
(Redirectum de Infinitivus)
Infinitivus est modus verbi.
In Lingua Latina tria tempora duoque genera infiniti sunt:
- praesens (e.g. act. laudāre, pass. laudārī),
- perfectum (act. laudāvisse, pass. laudātum, -am esse (participiō perfecti passivi)) et
- futurum (act. laudātūrum, -am esse, pass. laudātum īrī (supinō)).
Modus infinitivus est una inter formas infinitivas verbi, sine persona et sine numero, quarum aliae sunt participium, gerundium, gerundivum et supinum.
Usus infinitivi
[recensere | fontem recensere]- Errare humanum est.
- Caesar a Gergovia discessisse audiebatur.
| Partes orationis |
|---|
| (Nomen) substantivum | (Nomen) adiectivum | Nomen numerale | Pronomen | Articulus | Verbum (temporale) | Adverbium | Participium | Coniunctio | Praepositio | Interiectio | (Particula) |
| Verbum (temporale) |
| Persona: Prima | Secunda | Tertia |
| Numerus: Singularis | Pluralis | Dualis |
| Genus verbi: Activum | Passivum | (Neutrum | Commune | Deponens) |
| Modus: Infinitivus | Indicativus | Coniunctivus | Imperativus | Optativus |
| Tempus: Praesens | Imperfectum | Perfectum | Plusquamperfectum | Futurum | Futurum exactum |
| Vide etiam: Gerundium | Supinum | Gerundivum |
 |
Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes! |