Coniunctivus

Coniunctivus aut subiunctivus est modus verbalis.

Notio praecipua[recensere | fontem recensere]

Coniunctivus modus indicat notiones quae sunt non in re sed in mente. Proposita, consequentia, causas et concessa exprimit. Nomen aliud coniunctivi est "subiunctivus" (anglice subjunctive) in multis linguis. In Lingua Latina omne tempus praeter futurum formam coniunctivi habet.

Coniunctivus Latinus[recensere | fontem recensere]

Hae regulae coniunctivae sunt:

REGULA CONIUNCTIVA ACTIVA

Coniugatio	Infinitivus	Coniunctivus Praesens	Coniunctivus Imperfectum	Coniunctivus Perfectum	Coniunctivus Plusquamperfectum
-o 1	amare	amem, ames...	amarem, amares...	amaverim, amaveris...	amavissem, amavisses...
-eo 2	monere	moneam, moneas...	monerem, moneres...	monuerim, monueris...	monuissem, monuisses...
*-o 3()**	mittere	mittam, mittas...	mitterem, mitteres...	miserim, miseris...	misissem, misisses...
-io 4	audire	audiam, audias...	audirem, audires...	audiverim, audiveris...	audivissem, audivisses...
*-io M()**	capire	capiam, capias...	caperem, caperes...	ceperim, ceperis...	cepissem, cepisses...

(*)NOTA: Hae coniugationes saepe radices perfecti mutantes habent ( capere → cepisse / regere → rexisse)

REGULA CONIUNCTIVA PASSIVA

Coniugatio	Infinitivus	Coniunctivus Praesens	Coniunctivus Imperfectum	Coniunctivus Perfectum	Coniunctivus Plusquamperfectum
-o 1	amari	amer, ameris...	amarer, amareris...	amatus, -a sim, amatus, -a sis...	amatus, -a essem, amatus, -a esses...
-eo 2	moneri	monear, monearis...	monerer, monereris...	monitus, -a sim, monitus, -a sis...	monitus, -a essem, monitus, -a esses...
*-o 3()**	mitti	mittar, mittaris...	mitterer, mittereris...	mis(s)us, -a sim, mis(s)us, -a sis...	mis(s)us, -a essem, mis(s)us, -a esses...
-io 4	audiri	audiar, audiaris...	audirer, audireris...	auditus, -a sim, auditus, -a sis...	auditus, -a essem, auditus, -a esses...
*-io M()**	capi	capiar, capieris...	caperer, capereris...	captus, -a sim, captus, -a sis...	captus, -a essem, captus, -a esses...

(*)NOTA: Hae coniugationes saepe etiam participia irregularia habent (capere → captus / regere → rectus)

Usus Coniunctivi (in Lingua Latina)[recensere | fontem recensere]

Coniunctivus Adhortativus: (utere praesentem) Indicat quid aliquis facere debeat, facere possit vel voluntatem (imperativo simile)

Hic servus veniat! = Hic servus venire debet, Hic servus venire potest vel Voluntas mea est hunc servum venire.

Coniunctivus Finalis: (coniunctiva verba cum "ut" vel "ne")

Coniunctivus Consecutivus: ("ita", "tam", "tantus", "sic" et coniuntiva verba cum "ut")

Coniunctivus Temporalis: ("cum" cum coniunctiva verba)

Coniunctivus Imperii Obliqui: (coniunctiva verba cum "ut" vel "ne")

Coniunctivus Quaestionis Obliquae: (quaerens verbum cum coniuncto verbo)

Nexus interni

Partes orationis
(Nomen) substantivum \| (Nomen) adiectivum \| Nomen numerale \| Pronomen \| Articulus \| Verbum (temporale) \| Adverbium \| Participium \| Coniunctio \| Praepositio \| Interiectio \| (Particula)
Verbum (temporale)
Persona: Prima \| Secunda \| Tertia
Numerus: Singularis \| Pluralis \| Dualis
Genus verbi: Activum \| Passivum \| (Neutrum \| Commune \| Deponens)
Modus: Infinitivus \| Indicativus \| Coniunctivus \| Imperativus \| Optativus
Tempus: Praesens \| Imperfectum \| Perfectum \| Plusquamperfectum \| Futurum \| Futurum exactum
Vide etiam: Gerundium \| Supinum \| Gerundivum

Lege de Coniunctivo in Vicilibris.