Granata manualis
Granata manualis,[1][2] simplicius granata[3] est bomba parva quae manibus iacitur.
Etymologia[recensere | fontem recensere]
Vocabulum granata ex forma plurali vocabuli "granatum" ortum est, quia primo granatae malogranato similes erant forma.
Historia[recensere | fontem recensere]
Primis granatis manuariis, quae tamen non pulverem, sed ignem graecum continebant, saeculo VII milites Imperii Byzantini utebantur.
Europa[recensere | fontem recensere]
Granata baculiformis[recensere | fontem recensere]
Granata baculiformis 24 anno 1915 introducta in usu ad annum 1945 fuit. Forma et ars bello mundano primo divulgata est, sed nomen speciei totum tempus idem erat.
Usus[recensere | fontem recensere]
Granata manuaria bomba manualis est, quae a milite vi musculorum iacitur. Anulus parvus ad eam affixus est, quo extracto reactio explosiva incipit. Quo facto parvum tempus habet miles, ut granatam manuariam in hostium turbam aut in domum a hostibus occupatam, aut in quemvis alium locum iaciat.
Nexus interni
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Artis magnae artilleriae pars prima, auctore Casimiro Siemienowicz,... (1650)
- ↑ "Granata manuaria": Ebbe Vilborg, Norstedts svensk-latinska ordbok, editio secunda, 2009.
- ↑ "Granata, seu Punica mala": Angeli Galluccii e Societate Jesu De bello belgico ab anno Christi MDXCIII ad induntias annorum XII
Nexus externi[recensere | fontem recensere]
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad granatas manuarias spectant. |