Dialectus Ionica

E Vicipaedia
Unam legis e paginis de
disserentibus

Proto-Graeca (ca. 2000 a.C.n.)
Mycenaea (1600–1100 a.C.n.)
Graeca antiqua (800–300 a.C.n.)
Koine (300 a.C.n.–600 p.C.n.)
Graeca Media (600–1500)
Dialecti Graecae aetatis classicae
Dorico-Caurinae:      Dorica      Graeca Caurina Ionico-Atticae:      Ionica      Attica Ceterae:      Aeolica      Arcado-Cypria
     Achaica

Dialectus Ionica (Ἰωνικὴ διάλεκτος) est subdivisio Dialecti Ionico-Atticae, quae adhibebatur in Ionia et plurimis Maris Aegaei insulis. Nondum Dialectus Attica quoque inter dialectos Ionicas numeratur, quia Attici quoque se ipsos Iones affirmabant.

Dialecti Ionicae duae divisiones distinguuntur:

  • Dialectus Ionica orientalis, in Ionia adhibita
  • Dialectus Ionica insularis, in plurimis Maris Aegaei insulis adhibita

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Bondesson, B. (1936). De sonis et formis titulorum Milesiorum Didymaeorumque. Lundae: typis descripsit Håkan Ohlssons boktryckeri.
  • Chatzeioannou, C. (1936). Περί των εν τη μεσαιωνική και νεώτερα κυπριακή ξένων γλωσσικών στοιχείων. Athenis: Verlag der "Byzantinisch-neugriechischen Jahrbücher".
  • Friedmann, B. (1937). Die jonischen und attischen Wörter im Altlatein. Helsingiae.
  • Garbrah, K. A. (1977). A grammar of the ionic inscriptions from Erythrae: phonology and morphology. Meisenheim am Glan: Hain.
  • Giannaces, G. C. (2015). Ο γλωσσικός χάρτης της κεντρικής και βόρειας Ελλάδας κατά την αρχαιότητα. Thessalonicae: Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2015.
  • Leumann, M. (1950). Homerische Wörter. Basileae: F. Reinhardt.
  • Monro, D. B. (1891). Homeric grammar. 2a editio. Oxoniae: Clarendon Press.
  • Sacale, D. Th. (1978). Ιωνικό λεκτικό στον Πλάτωνα. Ioanninae: Φιλοσοφική Σχολή Πανεπιστημίου Ιωαννίνωνα.
  • Scherer, A. (1934). Zur Laut- und Formenlehre der milesischen Inschriften. Monaci: Druck der Salesianischen Offizin.
  • Stüber, K. (1996). Zur dialektalen Einheit des Ostionischen. Innsbruck: Institut für Sprachwissenschaft der Universität Innsbruck.