Contus
Contus (Graece: Κοντος) est hasta longissima (inter 3 et 7 metra), a militibus lata. Contus ortus est e hastis quae contra equites milites usui sunt.
Aevo Antiquo[recensere | fontem recensere]
Si plus cognoscere vis, vide SarissaCopiae Macedonicae Philippi II et Alexandri a saeculo quarto a.C.n. contos usae sunt, qui Graece sarissa appellantur. Exercitus vel phalanx Macedonica permultas sarissarum ferebant.
Si plus cognoscere vis, vide Cataphracti
Persae equites contos usi sunt, qui permultas cataphractas ferebant; ergo hae copiae cataphracti appellantur. Romani Byzantinique a saeculo quarto cataphracti contati in exercitu creaverunt, equites Germanos pugnandi causa.
Aevum Medium et postea[recensere | fontem recensere]
Cum migrationnibus Germanicis, equites et non pedites bella pugnabant, ita ad saeculum quintum decimum conti non adhibiti sunt. Milites Helvetici primo exercitum contariorum creaverunt, Burgundiae ducatum pugnandi causa. Tunc hoc stratagemma ab aliis nationibus simulantur. Saeculo sexto decimo, Hispani tertios contariorum cum scopletariis creaverunt.
A saeculo septimo decimo, conti a scopletis paulatim suffecti sunt. Anno 1690, sica scopletorum (vulgo: bayonette) inventa est, et conti denique totaliter evanuerunt.