Apologeta

E Vicipaedia

Apologeta (Graece: απολογητής: "defensor", απολογία: "defensio") est originaliter magistratus iuridicus in civitate Graeca (Polis), postea tempore ecclesiae antiquae auctor Apologiae Christianae, quae religionem Christianam in Imperio Romano rationalem monstrare et contra petitiones aliarum religionum philosophiaeque defendere studebat.

Historia notionis[recensere | fontem recensere]

Notio "Apologeta" pro textibus (imprimis saeculi secundi) religionem Christianam defendentibus a Friderico Morel in editione textuum fundamentali "Corpus Apologetarum" anni 1616 adhibita est. Posteri notionem susceperunt.

Apologia Iudaica[recensere | fontem recensere]

Iam ante apologiam Christianam "apologiae" religionem Iudaicam defendentes exstiterunt.

Apologetae ecclesiae antiquae[recensere | fontem recensere]

Saeculo secundo:

Saeculo tertio:

Etiam auctores saeculorum quarti et quinti interdum apologetae appellantur:

Varii auctores non-Christiani apologetis responderunt ad cultum disciplinamque antiquam defendendam. Inter eos sunt:

Usus notionis sensu latiore[recensere | fontem recensere]

Hodie verbum "apologeta" etiam sensu latiore in usu est: Defensor cuiuslibet doctrinae sive ideologiae.

Nexus interni

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Kommentar zu frühchristlichen Apologeten (KfA), 12 vol., ed. a Norbert Brox et al. Herder, Friburgi Brisgoviae et al. 2001ss.

Nexus externus[recensere | fontem recensere]

  • vox Apologeten in: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (Theodisce)