Apenninus
Apenninus (-i, m.) (Italiane: Appennini) sive, ut in plerisque libris et titulis legitur,[1] Appenninus est spina montuosa Italiae, iugum montium plus mille km longum a septentrione ad meridiem in ora orientali paeninsulae pertinens.
Nomen a linguae Proto-Celticae verbo pen 'montis cacumen' esse videtur: fortasse fuit ab origine aut uno monti aut parti catenae, sed ex Polybii tempore totius huius montium fuerunt Apennini; nempe ei usque ad Massiliam. Praecipue sunt virides silvestresque, sed ad cacumen altum moles glaciata est maxime meridionalis Europae.
Culmen Appennini est Fiscellus, hodie Italiane Gran Sasso ('magnum saxum') appellatus, qui mons 2914 m altus est.
Apennini montes Alpes attingunt in Liguria. Solent finem in colle ponere apud Cadibonam.
Apenninorum partes[recensere | fontem recensere]
- Ligusticus Apenninus (Italiane: Appennino ligure),
- Tuscus-Aemilianus Apenninus (Italiane: Appennino tosco-emiliano),
- Tuscus-Romandiolus Apenninus (Italiane: Appennino tosco-romagnolo),
- Umbrus-Marchianus Apenninus (Italiane: Appennino umbro-marchigiano),
- Aprutinus Apenninus (Italiane: Appennino abruzzese),
- Samniticus Apenninus (Italiane: Appennino sannita),
- Campanus Apenninus (Italiane: Appennino campano),
- Lucanus Apenninus (Italiane: Appennino lucano),
- Calabrus Apenninus (Italiane: Appennino calabro),
- Siculus Apenninus (Italiane: Appennino siculo).
Nexus interni
- Cadibonae Collis (Italiane: Colle di Cadibona),
- Mons Fiscellus (Italiane: Gran Sasso),
- Fretum Siculum (Italiane: Stretto di Messina),
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ TLL II 278 (s.v. Appenninus). Scriptio q.e. Apenninus e vulgari sermone oriundus postea increbruisse videtur. De quantitate primae A litterae nihil certi dici potest. Utique, si ad prosodicam "mammilla > mamilla" formulam mutata sit prima syllaba, A brevis sit.
