Amarum Angusturense

Ampulla Amari Angusturensis et cyathus semiplenus

Amarum Angusturense, Anglice Angostura bitters, est elixir amarum a chirurgo Iohanne Amadeo Beniamino Siegert anno 1824 in urbe Angusturensi in medicamentum inventum, recentius in potionibus mixtis praecipue adhibitum.

In exercitu liberationis Simonis Bolívar militans, nosocomio militari Angusturensi versatus, Siegert contra morbos digestivos respiratoriosque et malariam elixir amarum de rhomio invenit et mox venditare coepit. Paucis a principio cognitum, sed a Carolo Damaso Siegert filio inventoris annis 1850 promotum, in Expositione Londiniensi anno 1862 commendatum est. Ab eo aevo magis magisque in potiones mixtas dosibus parvis additum est, elixiribus vetustioribus (sicut Stoughton et Böker) mox oblitis. Iam a saeculo XIX exeunte, sicut et aevo nostro, praesertim ad fercula dulcia gallicaudasque accommodandas dedicatur.

Amarum Angusturense e radice gentianae cum aliis aromatibus pluribus componitur. Filii inventoris anno 1875 officinam ad Portum Hispaniae insulae Trinitatis removerunt, ubi nostro tempore manet. Usque in annos 1970 a societate J. C. B. Siegert & Sons venundatum est.

Bibliographia

Impensa gallicaudae Manhattensis

• Complete mixing guide [Dr. Siegert's Angostura bitters]. Novi Eboraci: J. W. Wuppermann, 1912 Textus
• Stanley Clisby Arthur, Famous New Orleans drinks and how to mix 'em. Novae Aureliae: Harmanson, 1937 Textus; editio 1939
• Brad Thomas Parsons, Bitters: a spirited history of a classic cure-all. Berkeleiae: Ten Speed Press, 2011
• "Angostura bitters" in David Wondrich, Noah Rothbaum, edd., The Oxford Companion to Spirits and Cocktails (Novi Eboraci: Oxford University Press, 2021. ISBN 978-0-19-931113-2) pp. 22-24