Steganographia

E Vicipaedia
Imago arboris, in qua methodo computatrali altera imago (sc. imago felis) inserta est.
Imago felis, quae in superiore imagine abscondita est.

.

Steganographia (Graece στεγανός "protectus" vel "circumspectus" + γράφειν "scribere") est ars, qua nuntius, imago vel pellicua in alio nuntio, imagine, pellicula absconditur. Discernenda est cryptographia, quae ipsos nuntios non abscondit, sed ita mutat, ne legi sive intelligi possint.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Friedrich L. Bauer: Entzifferte Geheimnisse, Methoden und Maximen der Kryptographie. 3. editio. Springer, Berolini 2000, ISBN 3-540-67931-6.
  • Eric Cole: Hiding in Plain Sight. Steganography and the art of covert communication. Wiley, Novi Eboraci 2003, ISBN 0-471-44449-9.
  • Neil F. Johnson, Zoran Durić, Sushil Jajodia: Information Hiding: Steganography and Watermarking - Attacks and Countermeasures. Springer, Berolini et al. 2001, ISBN 978-0-7923-7204-2.
  • Fabien Petitcolas, Stefan Katzenbeisser: Information Hiding Techniques for Steganography and Digital Watermarking. Artech House, Bostoniae, Mass. 2000, ISBN 978-1-58053-035-4.
  • Klaus Schmeh: Versteckte Botschaften; Die faszinierende Geschichte der Steganografie. Heise Verlag, Hannoverae 2009, ISBN 978-3-936931-54-9.

Nexus interni

Nexus externi[recensere | fontem recensere]