Lingua Luvia
| Lingua Luvia luwili
| ||
|---|---|---|
| Taxinomia: | Linguae Indoeuropaea e familia Anatolica | |
| Status: | lingua exstincta | |
| Sigla: | 1 —, 2 luv, 3 luv | |
| Usus | ||
| Aevum: | — | |
| Situs: | lingua olim Imperii Hetthaeorum ab eruditis recentioribus interpretata
| |
| Litterae: | Litterae Luviae | |
| Scriptura: | Scriptura cuneiformis, Scriptura Hieroglyphica Anatolica | |
.png) | ||
Lingua Luvia nobis e tabulis signis cuneiformibus insculptis nota est. Hetthaei ipsi linguam luwili appellabant quae in meridianis et occidentalibus regionibus Asiae Minoris saeculis inter XVIII et XIII a.C.n. offundebatur (Arzawa; Kizzuwatna; Lukkā; Mirā; Sēḫa; Tarḫuntassa; Wilusa).
De natura linguae[recensere | fontem recensere]
Lingua Luvia una inter antiquissimas linguas Indoeuropaeas est. Quae adhuc sex casus linguae pristinae servat, praeterea et consonantem pharyngalem ḫ (quae consonans vulgo, sed minus recte laryngalis vocatur). Dua genera sunt, neutrum et commune. Ac duae coniugationes verborum sunt.
Linguae Luvia cognatae sunt linguae Hetthaea, Lycia, Carica, Lydia aliaeque hodie secundum divisionem Anatolicam congessae.
De investigatione[recensere | fontem recensere]
Primum anno 1919 Aemilius Forrer Helveticus linguam Luviam cognovit.
De ratione scribendi[recensere | fontem recensere]
Et Hetthaeorum modo scriptura cuneiformi Mesopotamica in saeculis 16-13 a.C.n. et hieroglyphica Anatolica in saeculis 12-8 a.C.n. scribebatur. Hieroglyphica ad inscriptiones adhibebatur, cum scriptura cuneiformis ad alias res scribendas in usu esset. Sunt qui dicant rem dialectus duas varias indicare.
Luvia vox[recensere | fontem recensere]
Luvium idioma tam linguarum satem quam linguarum centum est. Igitur kui ‚quod‘ litteram k et zuwan(i)- ‚canis' litteram z habet.
vocales a e i u <ú> + plene scriptae
resonantes l, r, n, m, u̯, i̯
fricativae š, ḫ
plosivae p, t, k <CC>
b, d, g, <C>
Bibliographia[recensere | fontem recensere]
- Starke, Frank (Tübingen), “Luwisch”, in: Der Neue Pauly, Herausgegeben von: Hubert Cancik,, Helmuth Schneider (Antike), Manfred Landfester (Rezeptions- und Wissenschaftsgeschichte). Online abgerufen am 01 July 2023 <http://dx.doi.org/10.1163/1574-9347_dnp_e712640> Erste Online-Publikation: 2006
- H. Craig Melchert (Hrsg.): The Luwians (= Handbook of oriental Studies. Sect. 1: The Near and Middle East. Vol. 68). Brill, Leiden u. a. 2003, ISBN 90-04-13009-8.
- Kimball, Sara (2017). "The Phonology of Anatolian." In Handbook of Comparative and Historical Indo-European Linguistics, ed. Jared Klein, Brian Joseph et Matthias Fritz. HSK 41.1 Berolini: de Gruyter, 249-256.
- Fortson, Benjamin W. (2004). Indo-European Language and Culture: An Introduction. Blackwell Publishing: Malden.