Alphonsus IV (rex Lusitaniae)

E Vicipaedia
Alphonsus IV

Alphonsus IV (Lusitanice Afonso IV) septimus rex Lusitaniae fuit inter 1325 et 1357. Ille unicus varonilis filius Dionysii regis et Sanctae Isabellae reginae erat, natus anno 1291. Cum iuvenis erat, Alphonsus contra patrem suum pugnavit, quia Dionysium dicunt praeferre illegitimum filium Alphonsum Sancium; Isabella regina pugnae semper evitavit. Tum, Dionysio anno 1325 mortuo, Alphonsus Lusitanorum rex factus est nomine Alphonso IV. In matrimonium duxit Beatricem Castellae Alphonsus rex et octo filios habuerunt. De agricultura leges fecit rex, temporibus Nigrae Paestis, ut agri laborati essent, sed etiam cum filiae suae marito, Alphonso XI Castellae, contra Mauros exercitus pugnavit ad Salatum flumen anno 1340. Per id, cognomen "Fortis" ei datus est. Per homicidium filii sui Petri concubinae (Lusitanice Inês de Castro) Alphonsus etiam celeber est. Alphonsus mortuus est Olisipone, ubi vivebat.

Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes!