Aemilius van Moerkerken
-4 (corrigenda) Latinitas huius paginae corrigenda est. Si potes, corrige vel rescribe. Vide {{latinitas}}.
Aemilius (Nederlandice Emiel vel Emile) van Moerkerken (Harlemi, die 15 Augusti 1916 natus et Amstelodami 6 Martii 1995 mortuus) fuit photographus, pelliculographus, et scriptor surrealisticus Nederlandicus. Videtur unus ex principalibus artificibus surrealistis in Hollandia fuisse.[1] Fuit filius scriptoris Petri Henriki de Moerkerken, nepos theologi Theodorici Cannegieter, qui anti-catholicus acerrimus erat, et etiam avus scriptoris Leonis de Moerkerken. Aemilius de Moerkerken secum laboravit in periodico surrealistico De Schone Zakdoek, tempore Secundi belli mundani. Anno 1983 vitulum aureum consecutus est pro pellicula sua Volgend jaar in Holysloot.
Biographia[recensere | fontem recensere]
Aemilius de Moerkerken, ut generativae familiae stirps, photographiae iam aetate maxime studiose erat. Pater eius, Petrus Hendricus de Moerkerken, scriptor et academiae artium graphicae Amstelodamensis magister/rector erat. Matre autem Ioanna Petronella Cannegieter, photographiae iuvenem Aemilium celeriter adtulit. In Paridem cum parentibus in annis viginti picturam primam fecit. Eodem anno 1931 ad Odenwaldshule in Germania ivit, ubi non solum photographiam sed pelliculam quoque facere coepit. A sextodecimo anno vitae Technicum Pellicularum sub dux Guilielmo Bone exeunte sequenti anno sectatus est et pelliculam artificiosam “Sonate '34” incepit.
In anni 1930 saepius in Paridem adhibitus est, ubi Brassaï, Salvator Dali, Andreas Breton et Man Ray coniuncti est. Surrealismo adiunctus est. Andreas Breton annis 1938 exhortatus est ut imagines in Minotaure edendas susciperet. Immo nomen surrealistarum novi manifesti ob argumentorum communisticorum disceptationes repudiavit et Breton ei patefecit se eamdem domum eiciebat.
In bello mundiali Aemilius pelliculas resistendi communisticas instruxit et cum C. Buddingh', Ludovico Th. Lehmann, Theo van Baaren et Gertrude Pape periodico surrealistico “Schone Zakdoek” coepit. Ita exiguam editionem habens sub Nazistarum censoribus latere potuit.
Post bellum plura portraictus litteratorum et artificum celebrium fecit, sicut Brassai, Gulielmus Fredericus Hermans, Anna M.G. Schmidt, Bertoldus Brecht et Gerardus Reve. Multae huiusmodi imagines adhuc ut plagae operculi aguntur. Pelliculas quoque instruxit et operam pelliculae Orsonis Welles "The Third Man" anno 1949 auxit. Pelliculas quaedam ipse fecit, quarum "De Wadlopers" anno 1950 in festivali pellicularum Canne exhibita est.
A 1967 ad 1979 Aemilius docuit pelliculas et technicam camerae, simulque psychologiam perceptionis in Academia pellicularum Batavica Amstelodamensi. Adiectus est cum decurrit 1966 ad 1981 magister scientiae in laboratorio psychologico Universitatis Amstelodamensis.
Anno 1983 pelliculam brevem Volgend jaar in Holysloot instruxit, cuius protagonistae ipse fuit. Pellicula de viro caeco agit qui multis terris circumvectus Holysloot petit, imaginem pellicularum conducere, quae in Hollywood gloriae studio obmutescant.
Die 6 Martii anno 1995, De Moerkerken septuagesimum octavum annum agens, obiit Amstelodami. Etsi numquam se ipsum ut photographus, sed semper ut pellicularius vidit, post mortem eius photographiae surrealisticiae ex annis tricensimis et quadragesimis paulatim celebriores factae sunt. Solus est photographus Batavus, qui in ea tempestate tot photographias surreales creavit, quae ad normam imaginum surrealicarum internationalium perquam affines sunt.[1]