Usor:Njodom/Concordantia biblica
Concordantia biblica concordantia vel index vocabulorum Bibliis est. Concordantia simplex vocabula Bibliorum in litteram digerit, cuius indicationibus lector loca invenire queunt in quibus vocabula quaedam occurrant.
Quae scriptis linguis Bibliorum originalibus componi queunt, saepius vero interpretationibus colleguntur.
Lingua Latina[recensere | fontem recensere]
Fratres Dominicani concordantiam Bibliorum vocabulorum invenerunt. Qui textum Vulgatae Latinae, interpretationis solitae Bibliorum Medio Aevo in Europa Occidentali, pro operis sui basi adhiberunt. Prima concordantia, anno 1230 perfecta, Hugo de Sancto Charo auxilio collegarum Dominicanorum aggressus est. Quo in opere continentur excerpta locorum brevia ubi vocabulum quoddam inventum sit. Quae indicatae libris capitulisque (divisione in capitula tandem a Stephano Langton facta) sunt, sed non versis, quos Robertus Stephanus primum anno 1545 introduxit. Potius versis, Hugo quodque capitulum dividit in septem fere aequales partes a litteris abecedarii a, b, c, etc. indicatae.
Dominicani Anglici tres (annis 1250-1252) plena locorum indicatorum excerpta addiderunt. Propter vero spatii inopiam, concordantiae hodiernae ad excerpta plena non destinat; probabiliter ergo []. Quod opus aliquantulo compendiatur, [].
Prima concordantia impressa anno 1470 Argentorati edita est, et editio secunda anno 1475 prolata est. Opus maius e quo abbreviatur impressum est Norimbergae anno 1485. Alter Dominicanus, Iohannes Ragusinus (Croatice: Ivan Stojković), putans necesse sibi est in suis controversiis demonstrare usus biblicus vocabulorum "nisi", "ex", et "per", quae antiquioribus concordantiis praetermissa, collectionem fere omnium vocabulorum indeclinabilium Scripturarum Latinarum componere circa 1435 ingressus est. Opus perfectum est magnopereque melioratum ab aliis, et tandem accessum pro appendici concordantiae []. []. Ex illo tempore multae concordantiae biblicae variae sunt editae:
- Plantini "Concordantiæ Bibliorum juxta recognitionem Clementinam" (Antverpiae, 1599), prima secundum textum Latinum auctorizatum composita
- "Repertorium Biblicum ... studio ... Patrum Ordinis S. Benedicti, Monasterii Wessofontani" (Augustae Vindelicorum, 1751)
- "Concordantiæ Script. Sac.", a Dutripone, in duobus voluminibus proceris, (Lutetiae, 1838; ed. septima 1880)]
- editio eodam nomine a G. Tonino, Prati, 1861, ferme perfecta habitur
- V. Coornaerti Concordantiae librorum Veteris et Novi Testamenti Domini Nostri Jesu Christi juxta Vulgatam editionem, jussu Sixti V, Pontificis Maximi, recognitam ad usum praedicatorum, destinata ad praedicatorum usum (Bruges, 1892)
- "Concordantiarum S. Scripturæ Manuale", a H. de Raze, Ed. de Lachaud, et J.-B. Flandrin (ed. 13, Lutetiae, 1895), quae textuum [choice] potius concordantiam plenam
- "Concordantiarum Universæ Scripturæ Sacræ Thesaurus", a Patribus Peultier, Etienne, et Gantois (Lutetiae, 1902)
Petri Minterti "Lexicon Græco-Latinum" Novi Testamenti concordantia lexiconque est, quae idem Latinum pro Graeco dat et, ubi sint vocabula e Septuaginta, Hebraicum quoque (Francofurti ad Moenum, 1728).
Lingua Hebraica[recensere | fontem recensere]
Prima concordantia Hebraica (Meïr Netib) a Isaac Nathan ben Kalonymo composita est, qui anno 1438 coepit annoque 1448 perfecit. Inspirata concordantiis Latinis [to aid in] Iudaismi apologiam, edita Venetiis anno 1523 est. [].
Septuaginta[recensere | fontem recensere]
Usus hodiernus[recensere | fontem recensere]
Quoniam [software] [], minus minusque lectores concordantias impressas [refer to].