Theocritus Chius
Vide etiam paginam fere homonymam: Theocritus.
Theocritus Chius (Graece Θεόκριτος), qui saeculo IV a.C.n. exeunte floruit, fuit rhetor et sophista, Metrodori discipulus, Theopompi inimicus, qui saepe obiurgationes contra Alexandrum Macedonem Aristotelemque Alexandri praeceptorem protulit. Iussu Antigoni Monophthalmi ob vituperationibus (hunc enim "Cyclopem" agnominaverit) interfectus est, sed quo anno nescitur. Opera eius deperdita sunt.
Fontes
[recensere | fontem recensere]- Athenaeus, Deipnosophistae 540a
- Deipnosophistarum epitome 21c
- Diogenes Laërtius, Vitae philosophorum 5.11
- Macrobius, Saturnalia 7.3
- Plutarchus, De liberis educandis 11b-c
- Plutarchus, De vitioso pudore 534b
- Plutarchus, De exilio 603c
- Plutarchus, Quaestiones convivales 633c
- Strabo, Geographica 14 645
- Suda s.v. "Theokritos Chios rhetor"
- Theopompus, Historiae Philippicae FGrHist 115 F 252
Nexus interni
Bibliographia
[recensere | fontem recensere]- "Prosopography of Antigonos's Friends and Subordinates" in Richard A. Billows, Antigonos the One-Eyed and the Creation of the Hellenistic State (Berkeley: University of California Press, 1990) no. 114, p. 436
- R. Laqueur in Paulys Real-Enzyklopädie der classischen Altertumswissenschaft edd. G. Wissowa et alii (Stuttgart, 1893-1972 ~ ~)
- Carolus Mullerus, Fragmenta historicorum Graecorum (1841–1872) tomi quinque (1 2 3 4 5/I-II). Lutetiae: Didot. vol. 2 pp. 86-87
- "Theocritus (1)" in Gulielmus Smith (1844–1849). Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology [📖]. Londinii: Taylor & Walton vol. 3 p. 1031