Quantum redactiones paginae "Ludovicus Boccherini" differant
No edit summary Tag: 2017 source edit |
No edit summary |
||
| Linea 1: | Linea 1: | ||
[[Fasciculus:LBoccherini.jpg|thumb|Ludovicus Boccherini [[violoncellum|violoncello]]{{dubsig}} psallat.]] |
[[Fasciculus:LBoccherini.jpg|thumb|Ludovicus Boccherini [[violoncellum|violoncello]]{{dubsig}} psallat.]] |
||
{{Capsa hominis Vicidata}} |
{{Capsa hominis Vicidata}} |
||
'''Ludovicus Boccherini''' ([[Luca]]e, [[19 Februarii]] [[1743]] - [[Matritum|Matriti]], [[28 Maii]] [[1805]]) fuit [[compositor]] [[Italicus]] [[Aetas Classica (musica)|Aetatis Classicae]]. |
'''Ludovicus Boccherini''' ([[Luca]]e, [[19 Februarii]] [[1743]] - [[Matritum|Matriti]], [[28 Maii]] [[1805]]) fuit [[compositor]] [[Italicus]] [[Aetas Classica (musica)|Aetatis Classicae]]. Eius compositio famosissima est ''Humoresque,'' quae adhuc saepe auditur. |
||
==Vita== |
|||
{{bio-stipula}} |
|||
Filius panduristae a regente musicae cathedralis ad Sanctum Martinum Vanucci in violoncello eruditus est. Cum diu [[Roma]]e scientias perfecisset cum violonista [[philippus Manfredi|Philippo Manfredi]] lustrationem fecit e.g. anno 1768 [[Lutetia]]e ubi compositiones fidicinibus exaratas primo praesentans auditorium valde excitavit. Anno 1769 autem [[Madritum]] petivit et in capellam principis Ludovici Antonii Iacobi intravit; Ludovico mortuo anno 1785 ut musicographus aulicus institutus est. Identidem rex [[Fridericus Gulielmus II (rex Borussiae)|Fredericus Gulielmus II]], qui ipse violoncello bene canebat, eum [[Berolinum]] invitabat munere compositoris aulici; salarium autem post mortem regis (1797) non iam concessum est. Eodem tempore calumniis violonistae [[caietanus Brunetti|Caietani Brunetti]] munus Hispanicum amisisse videtur, ut in paupertate vitam degere debeet. |
|||
==Gravitudo== |
|||
Tamquam compositor Boccherini homo extraordinarius erat, cuius momentum grande ab historicis musicae vix honoratum sunt. Genere proprio molliore sed eleganti [[ioannes Stamitz|Ioannem Stamitz]], musicae cameralis recentioris creatorem, sequebatur. Inde a principio in operibus statim talem volubilitatem habilitatemque ostendit quam e.g. [[Iosephus Haydn]] sensim elaborare debuit. Praeter opera pro instrumentis chordatis (quadricinia; quinque canentibus partim cum duabus violis cruralibus partim cum duobus violoncellis; tribus canentibus; quinque canentibus cum tibia vasca et lituo Gallico; sex canentibus; octo canentibus) et opera pro clavichordio auribus beneficium magnum apportabat musica cameralis elegantissima. In conficiendis symphoniis, orchestralibus, concentibus, ecclesiasticis ingenium paulo minus habuit. |
|||
{{DEFAULTSORT:Boccherini, Ludovicus}} |
{{DEFAULTSORT:Boccherini, Ludovicus}} |
||
Emendatio ex 18:39, 13 Maii 2020
Ludovicus Boccherini
Ludovicus Boccherini (Lucae, 19 Februarii 1743 - Matriti, 28 Maii 1805) fuit compositor Italicus Aetatis Classicae. Eius compositio famosissima est Humoresque, quae adhuc saepe auditur.
Vita
Filius panduristae a regente musicae cathedralis ad Sanctum Martinum Vanucci in violoncello eruditus est. Cum diu Romae scientias perfecisset cum violonista Philippo Manfredi lustrationem fecit e.g. anno 1768 Lutetiae ubi compositiones fidicinibus exaratas primo praesentans auditorium valde excitavit. Anno 1769 autem Madritum petivit et in capellam principis Ludovici Antonii Iacobi intravit; Ludovico mortuo anno 1785 ut musicographus aulicus institutus est. Identidem rex Fredericus Gulielmus II, qui ipse violoncello bene canebat, eum Berolinum invitabat munere compositoris aulici; salarium autem post mortem regis (1797) non iam concessum est. Eodem tempore calumniis violonistae Caietani Brunetti munus Hispanicum amisisse videtur, ut in paupertate vitam degere debeet.
Gravitudo
Tamquam compositor Boccherini homo extraordinarius erat, cuius momentum grande ab historicis musicae vix honoratum sunt. Genere proprio molliore sed eleganti Ioannem Stamitz, musicae cameralis recentioris creatorem, sequebatur. Inde a principio in operibus statim talem volubilitatem habilitatemque ostendit quam e.g. Iosephus Haydn sensim elaborare debuit. Praeter opera pro instrumentis chordatis (quadricinia; quinque canentibus partim cum duabus violis cruralibus partim cum duobus violoncellis; tribus canentibus; quinque canentibus cum tibia vasca et lituo Gallico; sex canentibus; octo canentibus) et opera pro clavichordio auribus beneficium magnum apportabat musica cameralis elegantissima. In conficiendis symphoniis, orchestralibus, concentibus, ecclesiasticis ingenium paulo minus habuit.