Quantum redactiones paginae "Accentus" differant

← Differentia superior Differentia proxima →

Content deleted Content added

Inline

Emendatio ex 15:57, 28 Ianuarii 2019

Accentus (-us, m.)^[1], quod nomen dictum est ab praefixu ad et nomine cantus ^[2], est modus pronuntiandorum verborum vel premendarum quarundam syllabarum.

Tres accentus qui inveniuntur in linguis Latina atque Graeca sunt acutus ("quod acuat et erigat syllabam", secundum Isidorum, vide infra), gravis ("quod deprimat et deponat"), circumflexus ("qui de acuto et gravi constat").

In verbis Latinis quae de pluribus syllabis constant, accentus cadit in syllaba paenultima, cum paenultima longa est; secus cadit in syllaba antepaenultima.

Notae accentus linguae Latinae non scribuntur, Graecae autem antiquae scribi solent hoc modo:

accantus acutus: ά
accentus gravis: ὰ
accentus circumflexus: ᾶ

Nexus externus

Isidorus Hispalensis, Etymologiarum libri XX, liber primus, caput 18

Notae

↑ Ebbe Vilborg, Norstedts svensk-latinska ordbok, editio secunda, 2009.
↑ Cum praefixus figitur in principio verbis, vocalis "a" clauditur uno aut duobus tonibus.

[1] Ebbe Vilborg, Norstedts svensk-latinska ordbok, editio secunda, 2009.

[2] Cum praefixus figitur in principio verbis, vocalis "a" clauditur uno aut duobus tonibus.

[1]

[2]

@@ Linea 4: / Linea 4: @@
 In verbis Latinis quae de pluribus syllabis constant, accentus cadit in syllaba paenultima, cum paenultima longa est; secus cadit in syllaba antepaenultima.
+Notae accentus linguae Latinae non scribuntur, Graecae autem antiquae scribi solent hoc modo:
+* accantus acutus: ά
+* accentus gravis: ὰ
+* accentus circumflexus: ᾶ
 == Nexus externus ==