Beta

Abecedarium Graecum Α α Alpha Β β Beta Γ γ Gamma Δ δ Delta Ε ε Epsilon Ζ ζ Zeta Η η Eta Θ θ Theta Ι ι Iota Κ κ Cappa Λ λ Labda Μ μ My Ν ν Ny Ξ ξ Xi Ο ο Omicron Π π Pi Ρ ρ Rho Σ σ ς Sigma Τ τ Tau Υ υ Ypsilon Φ φ Phi Χ χ Chi Ψ ψ Psi Ω ω Omega

systema numerale αʹ 1 ιʹ 10 ρʹ 100 βʹ 2 κʹ 20 σʹ 200 γʹ 3 λʹ 30 τʹ 300 δʹ 4 μʹ 40 υʹ 400 εʹ 5 νʹ 50 φʹ 500 ϝʹ ϛʹ στʹ 6 ξʹ 60 χʹ 600 ζʹ 7 οʹ 70 ψʹ 700 ηʹ 8 πʹ 80 ωʹ 800 θʹ 9 ϙʹ ϟʹ 90 ϡʹ 900

Beta (indecl. n; Graece: βῆτα), sive Β β, est secunda abecedarii Graeci littera. Beta minusculum duabus formis est: saepius β, rarius ϐ sine tractu descendenti. Beta maiusculum ex beth , littera Phoenicia, ortum B litteram Latinam, et Б et В, litteras Cyrillicas, peperit.

De usu et significatione

• In Graeca antiqua, β consonantem bilabialem significat, quae hodie in systemate IPA [b] notatur et muta bilabialis surda appellatur. In Graeca moderna, β fricativam labiodentalem sonoram [v] significat.
• In phonetica et phonologia, β minusculum est symbolum IPA fricativae bilabialis surdae.
• In systemate numerali Graeco, β' numerum 2 designat, ˏβ autem 2000.