Sazerac

E Vicipaedia
Molendinae de Forge iuxta oppidum Mouthiers-sur-Boëme praefecturae Carantoni

Sazerac est nomen familiae Francicae ex Engolisma ortae; appellatio mercatoria spiritus Cognacensis ab hac familia olim negotiati; nomen tabernae Neo-Aurelianensis (plene Sazerac Coffee House, antea ad Merchants' Exchange pertinentis) ubi spiritus saeculo XIX medio inferri solebat; nuncupatio gallicaudae (plene Sazerac cocktail) ibi confectae, a principio de eodem spiritu, recentius de vischio secalensi; nomen societatis mercatoriae (plene Sazerac Company, antea Handy & Company) quae hanc potionem aliasque etiam hodie venundat.

Familia Sazerac[recensere | fontem recensere]

Merchants' Exchange, ad viam rue Royale posita, anno 1838 in Gibson's Guide and Directory of the State of Louisiana delineata

Referuntur:

  • Bernardus Sazerac, figulus faberque negotiatorque spiritus vini, anno 1781 molendinas officinasque de Forge emit (qua ratione a prole nomen "Sazerac de Forge" usurpatum erit)
  • Laurentius Sazerac de Forge, negotiator spiritus vini, praefectus urbi Engolismae anno 1830 meruit
  • Ioannes Baptista Sazerac de Forge (1795–1849), negotiator spiritus vini Engolismae in urbe, anno 1849 deputatus conventus legislativi factionis monarchistarum
  • Laurentius Paulus Sazerac de Forge, negotiator spiritus vini, praefectus urbi Engolismae annis 1864–1870
  • Genovefa Sazerac de Forge, anno 1969 mortua, ultima huius familiae, post quam molendinae de Forge ab aliis emptae sunt

Spiritus Cognacensis Sazerac de Forge & Fils[recensere | fontem recensere]

Spiritus Cognacensis, a societate Sazerac de Forge & Fils compositus, saeculo XIX Novae Aureliae in Ludoviciana venditabatur.

Taberna Sazerac Coffee House[recensere | fontem recensere]

Ampulla amari Peychaud, saeculo XIX prope Sazerac Coffee House a pharmacista Antonio Amedeo Peychaud primum invento, semper in gallicaudam Sazerac recepto

Ex aula mercatoria Merchants' Exchange ad viam rue Royale posita, ubi iam spiritus Sazerac de Forge & Fils importatus erat, coffearium anno 1850 separatum est sub nomine Sazerac Coffee House, e designatione spiritus qui iuxta coffeum ibi venditatus erit. Quam tabernam Thomas H. Handy anno 1869 adquisivit.

Gallicauda Sazerac cocktail[recensere | fontem recensere]

Gallicauda Sazerac cum impensis aliquibus apud Sazerac Bar deversorii Roosevelt Novae Aureliae proposita
Impensa principalia gallicaudae Sazerac apud Sazerac House Novae Aureliae monstrata

Hac in taberna non spiritus Cognacensis Sazerac tantum proponebatur, sed et potio mixta generis gallicaudae. A principio spiritus Cognacensis, Amarum Peychaud (iam ab anno 1857), saccharum cum glacie quatiuntur; omnia, glacie saccata, in cyathum absinthio lavatum infunduntur. A saeculo XIX exeunte, spiritu Cognacensi propter phylloxeram deficiente, loco eius vischium e secale prehenditur. Anno 1904 in diurnario septentrionali Boston Journal spiritus vini impensum primarium gallicaudae Sazerac esse asseveratur, sed anno 1912 in Times Picayune Neo-Aurelianensi vischium secalense mandatur.[1] Nostro tempore ambo accipiuntur.

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. ↑ "New Drinks for Hot Summer Time" (Boston Journal [29 Maii 1904] fasc. 2 p. 7) et "Typical drinks of New Orleans" (Times Picayune [16 June 1912] p. 48) fide Barry Popik, "Sazerac (cocktail)"

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

Fontes antiquiores
  • 1902 : James S. Zacharie, New Orleans guide (Novae Aureliae: Hansell) p. 58 editionis 1902 ("Saloons ... Sazarac ... Known for its Sazarac cocktail")
  • 1911 : T. P. Thompson in Washington Post (9 Ianuarii 1911) p. 6, fide Barry Popik, "Sazerac (cocktail)" (2009)
  • 1911 : George R. Washburne, Stanley Bronner, Beverages de luxe (Louisville: Wine & Spirit Bulletin) "Famous New Orleans drinks"; Praeceptum
  • 1937 : Stanley Clisby Arthur, Famous New Orleans drinks and how to mix 'em. Novae Aureliae: Harmanson, 1937 Textus; editio 1939
  • 1939 : Charles H. Baker Jr, The Gentleman’s Companion, Volume II: being an exotic drinking book (Novi Eboraci: Derrydale Press, 1939) p. 137
  • 1949 : Harnett T. Kane, Queen New Orleans (Novi Eboraci: Bonanza Books) pp. 320-321
Eruditio
  • Sara Roahen, "Sazerac" in Susan Tucker, ed., New Orleans Cuisine: Fourteen Signature Dishes and Their Histories (University Press of Mississippi, 2009. ISBN 978-1-60473-645-8) pp. 28–37
  • David Wondrich, Imbibe! From Absinthe Cocktail to Whiskey Smash, a Salute in Stories and Drinks to "Professor" Jerry Thomas, Pioneer of the American Bar (2a ed. Novi Eboraci: Perigee, 2015. ISBN 978-0-399-53287-0) pp. 181-183 (editio 1a: 2007)
  • David Wondrich, "Sazerac cocktail"; Robert F. Moss, "Sazerac House" in David Wondrich, Noah Rothbaum, edd., The Oxford Companion to Spirits and Cocktails (Novi Eboraci: Oxford University Press, 2021. ISBN 978-0-19-931113-2) pp. 625-628

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

De familia Sazerac
Receptum de "https://la.wikipedia.org/w/index.php?title=Sazerac&oldid=3822909"