Rock progressiva

-5 (magnopere corrigenda) Latinitas huius paginae magnopere corrigenda est. Si potes, corrige vel rescribe. Vide {{latinitas}}.

Rock progressiva est subgenus musicae rock, quod emersit in Britanniarum Regnum ad finem annorum 1960, evoluandum paulatim in Europa, tum mundialiter, super altero decennio^[1]. Oriunda ex rock psychedelico, hoc current habet ad rock magis credibilitatem artisticam. Proprium est longuram in formato musicae popularis in gratiam technicarum musicorum et instrumentum maxime coniungitur cum musicis jazz et classica^[2].

Terminologia[recensere | fontem recensere]

Terminus rock progressivus usus est^? definire ut qualis esset eius originem in libello discus eponymi de Caravan, edita in 1968^[3].

Terminus tegit bene saepe variis nominibus, ut "Rock barocus", vel "Rock classicus", vel "Art rock" vel "Rock symphoniacus", vel "Musica planans". In anglice, genus est designatur sub appellatione progressive rock.

Exceptis gregium originalium rock progressivi annorum 1970, paucis gregibus sunt velit esse dicatur sub hoc appellatione. Quidam artifices se vitare usura hoc tempus, id est, exempli causa de Petro Hammill, qui praefert describere eius musica art rock. Ut enim maxime artifices servientes in currente krautrock origine Germanica, et plane negare poni in hoc stilo, considerans se non sunt de musica rock.

Allii genus includent new prog, aut metallum progressivum aut metallum symphoniacum.

Proprietates[recensere | fontem recensere]

Rock progressivus est quae immediate a rock, sed est propria eius grave uti de potentiis de jazz, musica vulgare et musica classica et contemporanea in ordine expandere possibilitates et limites musicae popularis. Stylus nititur esse musicum, quod forma est magis liberum, non limitatur ad principalis characteris musicae rock (tones breves, rythmum binarium, schema proprium: versus/chorus/versus, tres chordae de blues...). In hoc, aditum artificum rock progressivi est omnino simile quod artifices de jazz experimentale: longae explorationes instrumentales, consentanei cordarum complexarum, et coetera. Instrumenta sunt regulariter non in voce^[4].

Noti greges rock progressivi[recensere | fontem recensere]

Schola Cantuariensis[recensere | fontem recensere]

Vide etiam: Schola Cantuariensis sive Sonus Cantuariensis

Principales cantores Scholae Cantuariensis sunt Hugo Hopper, Robertus Wyatt, Ricardus Sinclair, Kevin Ayers, Ricardus Coughlan, David Allen, Stephanus Hillage et Pye Hastings. Principales greges Scholae Cantuariensis sunt Caravan, Soft Machine, Gong, Henry Cow, Camel, Khan, Egg, Hatfield and the North, Matching Mole et National Health.

Rock in Opposition[recensere | fontem recensere]

Collectivum Rock in Opposition (Rock in Oppositione), fundata in innitio annorum 1970 per Fredericum Frith, citharista a Henry Cow, reunit, in imaginem Scholae Cantuariensis, plerum gregium rock progressivi. Principales greges sunt Univers Zéro, Art Zoyd, Etron Fou Leloublan, Art Bears et Aksak Maboul.

Tendentia progressiva[recensere | fontem recensere]

Rock progressivus Europaeus[recensere | fontem recensere]

Germania[recensere | fontem recensere]

Krautrock: Can, Popol Vuh, Cluster, Nicolaus Schulze, Faust, Guru Guru, Kraftwerk, Tangerine Dream, Amon Düül II, Ash Ra Tempel, Floh de Cologne, Neu!.

Ambiens: Nicolaus Schulze et Tangerine Dream.

Aliis: Triumvirat, Ramses et Eloy.

Francia[recensere | fontem recensere]

Principales greges francicae: Ange et Magma.

Dux gregis Magma, Christianus Vander, valde permoti jazz Ioannis Coltrane, est ad principium novae currentis progressivae, zeuhl, quidem Magma manet secundum. Grex imprimit in Francia et administrat frangere ultra Manica. In mane annorum 1990, allius grex parisiensis instrumentalis, Xaal, erit includitur in musicis directionem investigari per Christianum Vander, sed non effodiunt.

Alliis: Carpe Diem, Atoll, Pulsar, Catharsis, Rhesus 0, Shylock, Taï Phong, Mona Lisa, Elixir, Arrakeen, Musea, Lazuli

Italia[recensere | fontem recensere]

Scaena Italiana est, saepe tamquam a genere plena, notus sub nomine Rock symphonicus Italianus. In stilo prope gregis anglicae Gentle Giant et magis imputator musicae classicae quam in aliae scaenae europae, rock progressivus italianus erit eius hora gloriae in anni 1970 cum Premiata Forneria Marconi (PFM), Area, Banco del Mutuo Soccorso, Le Orme, Osanna, Saint Juste, Goblin, Museo Rosenbach, Il Balletto di Bronzo, Stormy Six, Arti e Mestieri, Opus Avantra, Perigeo, Rovescio della Medaglia, Biglietto per l'Inferno, Alphataurus, Locanda Delle Fate et Maxophone.

Nederlandia[recensere | fontem recensere]

Principales greges batavicae sunt Focus, Kayak, Earth and Fire, Water, Supersister, Ekseption et Trace. Formatio insignissima est Focus, et carmina Sylvia, Hocus Pocus (reprise postea per Iron Maiden) et Eruption.

Aliae patriae[recensere | fontem recensere]

Belgica: Dragon, Machiavel, Womega, Flyte, Cosmic trip machine
Dania: Secret Oyster, Pan
Hispania: Triana, Canarios, Iman, Gotic, Granada, Azahar
Finnia: Wigwam, Tasavallan Presidentti
Graecia: Aphrodite's Child, Socrates Drank the Conium
Hungaria: Omega, After Crying, Solaris
Norvegia: Popol Vuh (postea renominata Popol Ace ne confundere cum grege germanica eiusdem nominis), Folque, Junipher Greene, Airbag, Gazpacho, Magic Pie
Suecia: Kaipa, Änglagård, Knutna Navär, Flower Kings, Xinema
Iaponia: Motoi Sakuraba, Ars Nova, Gerard, Déjà Vu