Montes Verchoianenses
Montes Verchoianenses vel Iugum Verchoianense[1] (nomen Russicum et Iacuticum[2] significat montes Ianae superioris) est systema iugorum magnum in re publica Iacutia Russiae. Longitudo systematis circa 1200 chm (a Lenae delta ad Tompo flumen), latitudo ab 100 ad 250 chm est. In oriente planitiei montanae Iano-Oimiakonicae montes Verchoianenses adiacent.
Iugorum montium Verchoianensium altissimum est Orulgan, ubi et punctum altissimum montium Verchoianensium, usque adhuc nomine carens, iacet; mons est 2409 metra habens et 125 chm a vico Baatahak Alyyta distans.
Hiemes in montibus Verchoianensibus crudelissimae sunt et frigus ad 75 gradus Celsii interdum accedit. larice et pinu pumila montes obsiti sunt vel tundra montana et desertum arcticum eos cooperit.
Lenae et Ianae divortium aquarum sunt.
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Norae Zabinkovae et Moysis Kirpicznikov Nomina physico-geographica principalia URSS s.v. Верхоянский хребет.
- ↑ Үөһээ Дьааҥы сис хайата.
Nexus externi[recensere | fontem recensere]
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad montes Verchoianenses spectant. |
|
Situs geographici et historici: Locus: 67°0′0″N 129°0′0″E • GeoNames • Большая российская энциклопедия • Encyclopædia Britannica |