Memoria

Olin Levi Warner, Memoria (1896). Apud Bibliothecam Senatus Thomae Jefferson Aedificium, Vasingtoniae

Memoria stricto sensu est corporis facultas datorum compondendorum, retinendorum, et dein recuperandorum ac adhibendorum. Hac appellatione etiam nominant corporum actiones non sentientium quae sentientium usus simulant.

In antiquitate

Romanis memoria fuit pars oratoriae maximi momenti. Et Quintilianus et Cicero de memoria et eius quoad pertinet ad oratoriam utilitate in operibus suis scripserunt. Quintilianus in suo Instititione Oratoria dividit omnem oratoriam in partes quinque: inventionem, dispositionem, elocutionem, memoriam, pronuntiationem.

Memoria etiam ficta a Romanis esse dea.

Memoriae genera

Memoria ipsa divisa est in tres partes, quae inter se differunt. Vulgo tenentur esse sensus memoria, memoria brevis, et memoria dura.

Nexus interni

• Carta memorialis
• Memoria computatralis
• Memoria eidetica
• Memoria mundi
• Mnemosyne
• Petrus Ravennas

Nexus externi

Vicicitatio habet citationes quae ad memoriam spectant.

Vide memoriam in Victionario.