Lingua Dogurica
| Lingua Dogurica डोगरी ڈوگرى
| ||
|---|---|---|
| Taxinomia: | ||
| Locutores: | 2 282 589 in India[1] | |
| Sigla: | 1 —, 2 doi, 3 doi, dgo | |
| Status publicus | ||
| Officialis | India | |
| Privata | Pakistania | |
| Litterae: | Litterae Doguricae | |
| Scriptura: | Devanagari, Takri, Arabica | |
| Procuratio: | ||
.png) | ||
 Linguae Indicae praecipuae | ||
Lingua Dogurica (Ḍogarī) ad linguas Indicas pertinet e divisione Indoiranica familiae Indoeuropaeae; interdum in serie linguarum Pahari enumeratur. In India adhibetur in regione Jammu civitatis Jammu et Kashmir. Ab anno 2003 Dogurica inter linguas Indiae 22 schedulo enumeratas includitur. Litterae Doguricae, olim in scriptura Takri notatae, e saeculo fere 18 servantur.
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Linguae censuales (anno 2001)
Nexus externi[recensere | fontem recensere]
- De hac lingua apud Ethnologue
- Situs locutorumNexus deficitur apud Linguist List
- Ved Kumari Ghai, "The Dogri Language"
Bibliographia[recensere | fontem recensere]
- Ujjal Singh Bahri, Dogri: Phonology and Grammatical Sketch. New Delhi: Bahri Publications, 2001 (Series in Indian Languages and Linguistics, 24)
- Ved Kumari Ghai, Studies in Phonetics and Phonology: with special reference to Dogri. Ariana Publishing House, 1991. ISBN 81-85347-20-4
- Shivanath, Makers of Dogri Literature and other essays. Jammu: Kashmir Times Publications, 2005