Jump to content

Ioachimus Camerarius iunior

E Vicipaedia
Wikidata Ioachimus Camerarius iunior
Res apud Vicidata repertae:
Ioachimus Camerarius iunior: imago
Ioachimus Camerarius iunior: imago
Nativitas: 6 Novembris 1534; Norimberga
Obitus: 11 Octobris 1598; Norimberga
Patria: Germania

Familia

Proles: Joachim Camerarius

Memoria

Sepultura: Norimberga
Vide etiam paginam discretivam: Camerarius (discretiva).

Ioachimus Camerarius (Norimbergae natus die 6 Novembris 1534; ibidem die 11 Octobris 1598 mortuus), "iunior" seu "Norimbergensis" nuncupatus ut a patre homonymo distinguatur, fuit medicus et botanista.

Vita

[recensere | fontem recensere]

Patre Protestante, eruditissimo litterarum antiquarum interprete, Alberti Dureri Philippique Melanchthonis amico, Ioachimus iunior, studiis medicis dedicatus, in universitatibus Wittenbergensi Lipsiensique eruditus est. Vratislaviae apud Ioannem Cratonem(en) (archiatrum imperatorum futurum) munus medici municipalis didicit. Mox in Italiam profectus in universitatibus Paduana et Bononiensi professores Fallopium, Capivaccium(d), Aquapendente, Trincavellum(en), Aldrovandum audivit; praeter alios cum Ioanne Vincentio Pinello(en) medico et Petro Victorio philologo amicitiá iunctus est.

Ioachimus Camerarius

In urbe natali medicus municipalis ab anno 1564 meruit. Electoribus Saxoniae Augusto(en) et Christiano I(en), archiepiscopis Moguntinis Danieli Brendelio(de) et Wolfgango Dalbuurgio(de) succurrebat. Dispensatorium Valerii Cordi ad usum medicorum Norimbergensium corrigere et augere studuit. Collegium Medicum Norimbergense instituit, cui anno 1592 decanus factus est.

Ibidem hortum medicum ordinavit (maecenate Gulielmo landgravio Hessiae(de)) cui semina et plantas exoticas colebat ab amicis pluribus transmissas, Casabona(en), Paludano(en), Dalechampio, Pennio, Aicholz(de), Saraceno necnon aliis.[1] Quas plantas in Horto medico et philosophico, anno 1588 divulgatus, enumeravit et descripsit.[2] Moriturus epitaphium sibi praescripsit his verbis subscriptum: "Vita mihi mors est, mors mihi vita nova est."

De rebus medicis variis Latine scripsit. Commentaria botanica Petri Andreae Matthioli et libros in illis comprehensos de materia medica Dioscoridis e Latino sermone Theodisce vertit. Operum eius omnium celeberrima fuerunt Symbolorum et emblematum centuriae, quarum ipse tres centurias, plantarum (anno 1590 editam), quadrupedum, avium confecit; quartam etiam piscium paravit quam filius Ludovicus post patris mortem perfecit annoque 1604 divulgavit. Exemplar manu scriptum, quod anno 1587 paraverat, titulo Symbola et emblemata tam moralia quam sacra, in bibliotheca publica Moguntina servatur.[3]

Heliotropium europaeum ab Ioachimo Camerario depictum: Symbola et emblemata tam moralia quam sacra (manuscriptum 1587)
Heliotropium europaeum ab Ioachimo Camerario depictum: Symbolorum et emblematum centuriae I (1590)

Opera

[recensere | fontem recensere]

Notae

[recensere | fontem recensere]
  1. ↑ "Jean-Antoine Sarazin (1547-1598"
  2. ↑ Tongiorgi Tomasi et Willis (2019)
  3. ↑ Harms et Hess, edd. (2009)

Bibliographia

[recensere | fontem recensere]
Editiones operum et documentorum
  • Wolfgang Harms, Gilbert Hess, edd., Joachim Camerarius d.J.: Symbola et emblemata tam moralia quam sacra. Die handschriftlichen Embleme von 1587. Tubingae: Niemeyer, 2009
  • Wolfgang Harms, Ulla-Britta Kuechen, edd., Joachim Camerarius: Symbola et Emblemata (Nürnberg 1590-1604). 2 voll. Graecii, 1986-1988
  • Giuseppe Olmi, "Per la storia dei rapporti scientifici fra Italia e Germania: lettere di Francesco Calzolari a Joachim Camerarius II" in G. Brizzi, G. Olmi, edd., Dai cantieri della storia. Liber amicorum per Paolo Prodi (Bononiae: Clueb, 2007) pp. 343-361
Eruditio
  • "Ioachimus Camerarius" in Melchior Adam, Vitae Germanorum Medicorum (Heidelbergae, 1620) pp. 344–353 Document utilisé pour la rédaction de l’article Inter fontes nostros
  • Peter M. Daly, recensio editionis Harms et Kuechen (1986-1988) in Emblematica vol. 6 (1992) pp. 378-381
  • Karl Enenkel, "Camerarius's Quadrupeds (1595): A Plinius Emblematicus as a Mirror of Princes" in Karl A.E. Enenkel, Paul J. Smith, Emblems and the Natural World (Lugduni Batavorum: Brill, 2017) pp. 91–148
  • Karl Enenkel, The Invention of the Emblem Book and the Transmission of Knowledge, ca. 1510–1610. Lugduni Batavorum: Brill, 2019. ISBN 978-90-04-35525-5
  • Wolfgang Harms, "The Authority of the Emblem" in Emblematica vol. 5 (1991) pp. 3-29
  • Sabine Mödersheim, "Sinnbilder als sprechende Natur: Allegorische Weltdarstellung und Naturdeutung in einer Emblemhandschrift des Joachim Camerarius" in IASL Online (2009)
  • Jan Papy, "Joachim Camerarius's Symbolorum & Emblematum Centuriae Quatuor: From Natural Sciences to Moral Contemplation" in Karl A. E. Enenkel, Arnoud S. Q. Visser, edd., Mundus Emblematicus. Studies in Neo-Latin Emblem Books (Turnhout: Brepols, 2003) pp. 201–234
  • "Joachim Camerarius the Younger (1534-1598)" in Lucia Tongiorgi Tomasi, Tony Willis, An Oak Spring Herbaria: Herbs and Herbals from the Fourteenth to the Nineteenth Centuries: A Selection of the Rare Books, Manuscripts and Works of Art in the Collection of Rachel Lambert Mellon (Novo Portu: Yale University Press, 2019) pp. 245-251 (Paginae selectae apud Google Books)
  • Carsten-Peter Warncke, Symbol, Allegorie, Emblem. Die zweite Sprache der Bilder (Coloniae, 2005) pp. 91-95
  • Svenja Wenning, Joachim II. Camerarius (1534-1598): Eine Studie über sein Leben, seine Werke und seine Briefwechsel (Medizinhistorische Studien vol. 9). Duisburg: WiKu-Wiss.-Verlag, 2015. ISBN 978-3-86553-441-5

Nexus externi

[recensere | fontem recensere]
Vicimedia Communia plura habent quae ad Ioachimum Camerarium iuniorem spectant.
Receptum de "https://la.wikipedia.org/w/index.php?title=Ioachimus_Camerarius_iunior&oldid=3803745"