Gens Aemilia
Gens Aemilia (olim Aimilia) fuit clara gens Romana, inter antiquissimas patriciarum gentium, et fortasse originem ducebat e gente Sabinorum. Numa regnante, Aemilii primo munera publica acceperunt. Dicitur conditor gentis quidam Mamercus esse, ipse filius Numae[1]. Alii filium fuisse Pythagorae philosophi contendebant qui Aimilius cognominatus erat e verbo Graeco αἱμυλία, ob lepidam orationem[2]
Aemilii aedificaverunt Viam Aemiliam et Basilicam Aemiliam.
Familiae in gente
[recensere | fontem recensere]- Aemilii Barbulae
- Aemilii Bucae
- Aemilii Mamerci
- Aemilii Lepidi
- Aemilii Papi
- Aemilii Paulli
- Aemilii Regelli
- Aemilii Scauri
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ Plutarchus, Vita Paulli Aemilii 2.2.
- ↑ Ibidem. Pythagoras magister Numae fuisse ab eis tradebatur.