Gaius Laelius Sapiens
Gaius Laelius Sapiens (natus circa annum 190 a.C.n., mortuus post annum 129 a.C.n.) vir publicus Romanus fuit.
Gens[recensere | fontem recensere]
Pater eius Gaius Laelius C.f. anno 190 a.C.n. consulatum gessit. Duas filias habuit, quarum una Quinto Mucio Scaevolae, consuli anni 117 a.C.n., nupsit.
Cursus honorum[recensere | fontem recensere]
Laelius anno 147 a.C.n. inter Tertium Bellum Punicum legatus consulis Scipionis Aemiliani Africani fuit, quod initium amicitiae longae fuit. Deinde augur factus est atque anno 145 praetor contra legem a Gaio Licinio Crasso tribuno propositam sententiam tulit, qua sacerdotes noniam optarentur, sed a populo eligerentur[1]. Anno 140 a.C.n. una cum Quinto Servilio Caepione consul electus est.
Fontes[recensere | fontem recensere]
Bibliographia[recensere | fontem recensere]
- Carolus-Ludovicus Elvers, "[I 2] L., C." in Der Neue Pauly vol. 6 (Stutgardiae: Metzler, 1999. ISBN 3-476-01476-2) col. 1055–1056.
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Marcus Tullius Cicero, Laelius de amicitia 96; Brutus 83; 295; de natura deorum III,5
Antecessores: Gnaeus Servilius Caepio et Quintus Pompeius |
Consul 140 a.C.n. cum Quinto Servilio Caepione |
Successores: Gnaeus Calpurnius Piso et Marcus Popillius Laenas |