Controversia de poena capitali
Usus poenae capitalis maxime est controversus.
Argumenta philosophica[recensere | fontem recensere]
Pro[recensere | fontem recensere]
Defensores poenae capitalis eam dicunt fas esse crudelissimis in causis velut necatorum serialium, necatorum infantium, necis cum supplicio factae, facinorum tromocraticorum. Hoc argumentum valenter a Roberto Blecker, iuris professore Novi Eboraci propositum,[1] dicit enim poenam tam gravem debere esse quam facinus. Iniquum esse vivos remanere eos, qui fecinora gesserint, aut quidem incarceratos. Etiam Immanuel Kantius poenam capitalem permisit.
Contra[recensere | fontem recensere]
Ei autem qui contra poenam capitalem sunt, eam pessimam esse transgressionem iurum humanorum habent. Caesar Beccaria cum suo opus "Dei dilitto e delle pene" anno 1764 publicato poenam capitalem opposuit. Victor Hugo, adhortatione die 15 Septembris 1848 facta, inquit, "Poena capitalis signum illud speciale aeternumque est barbarismi."[c. 1] Etiam Fridericus Schleiermacher hanc opposuit.
Argumenta practica[recensere | fontem recensere]
Falsa supplicia extrema[recensere | fontem recensere]
Res efficientes ad phylem pertinentes in Civitatibus Foederatis[recensere | fontem recensere]
Etsi duodecim centesimae civium Americanorum Afroamericani sunt, 34 centesimae eorum qui supplicium ex anno 1976 dederunt illius phylei sunt.[2]
Notae[recensere | fontem recensere]
Latine conversa[recensere | fontem recensere]
- ↑ (Francogallice) "La peine de mort est le signe spécial et éternel de la barbarie."
|
Haec stipula ad ius spectat. Amplifica, si potes! |