Jump to content

Consortium Syracusanum

E Vicipaedia
Vide etiam paginam discretivam: Syracusae (discretiva).
Wikidata Consortium Syracusanum
Res apud Vicidata repertae:
Consortium Syracusanum: vexillum
Consortium Syracusanum: vexillum
Consortium Liberum Municipale Siciliae
Civitas: Italia
Locus: 37°5′0″N 15°17′0″E
Situs interretialis

Fines

Procuratio superior: Sicilia

Forma

Area: 2 124.13 chiliometrum quadratum
Caput: Syracusae

Sigla

Siglum autoraedarum: SR
Auris Dionysii Syracusarum.

Consortium Liberum municipale Syracusanum, olim Provincia regionalis Syracusana[1][2] (Italiane Libero consorzio comunale di Siracusa; Sicule Pruvincia di Sarausa), est in Italia Consortium Liberum municipale, circiter 404847[3] incolarum, in Regione Sicilia situm, cuius caput est urbs Syracusarum et cuius signum est SR.

Consortium Liberum municipale Syracusanum instituitum est die 4 Augusti 2015, cum lege regionali N° 15, in locum Provinciae regionalis Syracusanae, cui successit.

Geographia politica

[recensere | fontem recensere]

Municipia in Consortio Libero municipali Syracusano

[recensere | fontem recensere]

Municipia Consortii Liberi municipalis Syracusani, cum urbe, 21 sunt. Urbes, oppida et communia provinciae Latine vocari possunt.

  1. Syracusae (alia nomina: Siracusia),
  2. Abola (alia nomina: Avola) (Italiane: Avola),
  3. Augusta Leontinorum (Italiane: Augusta),
  4. Bocherium (Italiane: Buccheri),
  5. Bussema (seu Buxemma, deinde Buscemi) (Italiane: Buscemi),
  6. Candicattinum Balnei seu Canicatinis Balnea (Italiane: Canicattini Bagni),
  7. Cassarum (seu Cassurum ac Cacyrum Novum) (Italiane: Cassaro),
  8. Ferula (deinde Ferla) (Italiane: Ferla),
  9. Francofons (gen. Francofontis) (Italiane: Francofonte),
  10. Leontini vel Leontium (alia nomina: Leontinum, Leontina, Leontinis, Lentinum) (Italiane: Lentini),
  11. Leontini Caroli seu Carleontini (Italiane: Carlentini),
  12. Melillis (Italiane: Melilli),
  13. Netum (alia nomina: Nothum) (Italiane: Noto),
  14. Pachynum (alia nomina: Pachinus, Pachinum) (Italiane: Pachino),
  15. Palatiolum de Acris (seu Palatiolum Acrarum ac Palatiolum Acreide) (Italiane: Palazzolo Acreide),
  16. Palorum Portus (deinde Portus Palus Pachynensis) (Italiane: Portopalo di Capo Passero),
  17. Priolus (deinde Priolus Gargallus) (Italiane: Priolo Gargallo),
  18. Rus Elorinum (alia nomina: Rosolini,Rosolini Montcada, Rusalini) (Italiane: Rosolini),
  19. Solarinum (Italiane: Solarino),
  20. Sortinum (Italiane: Sortino),
  21. Xiridia (deinde Floridia) (Italiane: Floridia).

Provinciae finitimae

[recensere | fontem recensere]

Geographia physica

[recensere | fontem recensere]

Montes et colles

[recensere | fontem recensere]

Hydrographia

[recensere | fontem recensere]

Lacūs et paludes

[recensere | fontem recensere]

Litora ac maria

[recensere | fontem recensere]

Nexus interni

Nexus externi

[recensere | fontem recensere]
  • Situs publicus (Italiane)
Vicimedia Communia plura habent quae ad Provinciam Syracusanam spectant.
Provinciae et consortiones Italiae

Abellinas Aesernina Agrigentina Alexandrina Anconitana Aquilana Ariminensis Aristianis Arretina Asculana Astensis Aternensis Barolensis Bauzanensis Bellunensis Beneventana Bergomas Brixiana Brundisina Bugellensis Calatanisiadensis Campobassensis Casertana Catacensis Comensis Consentina Cremonensis Crotonensis Cuneensis Drepanitana Ferrariensis Firmana Foroliviensis Fodiana Frusinas Goritiensis Grossetana Hennensis Imperiensis Interamnas Nahars Interamnas Praetutiorum Latinensis Laudensis Leucensis Liburnensis Lucensis Lupiensis Maceratensis Mantuana Massensis Matheranensis Modiciensis Mutinensis Novariensis Nuorensis Papiensis Parmensis Patavina Perusina Pisana Pisaurensis Pistoriensis Placentina Portus Naonensis Potentina Pratensis Ragusiensis Ravennas Reatina Regiensis Rodigiensis Salernitana Sardiniae Australis Sacerensis Savonensis Senensis Spediensis Sundriensis Syracusana Tarentina Tarvisana Teatina Tergestina Tridentina Utinensis Varisiensis Verbanensis Vercellensis Veronensis Vibonensis Vicetina Viterbiensis

  1. J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 (A–D), 2 (E–M), 3 (N–Z)
  2. Castiglioni, Aloisius; Mariotti, Scaevola. Vocabolario della lingua latina, latino-italiano, italiano-latino. Quarta editio a Petro Georgio Parroni curata (Taurini, 2007).
  3. www.tuttitalia.it
  4. 1 2 3 J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 (A–D), 2 (E–M), 3 (N–Z)}