Biedermeier

E Vicipaedia
Caroli Spitzweg Ambulatio dominicalis anno 1841 picta qua imagine mens Biedermeier haud male redditur

Biedermeier nomen quoddam est in Ludovici Eichrodt poesi, quo homo mentis non ita compos, paulo trossulus, tamen benignus atque sincerus appellatur. Istud nomen autem postea epochae historicae Germanicae datum est, quo designatur tempus inter Consilium Vindobonense et Res novas anni 1848.

Argumenta[recensere | fontem recensere]

Medio saeculo XIX homines quidam seditionem praeparaverunt, ut ipsi participes fierent in rebus politicis; antea animus magis ad litteras et vitam spiritalem versus erat et multi nolentes volentes privata publicis anteposuerant. Germania miseranda bellis Napoleonicis confecta et viribus destituta modestiam colere maluit: quae felicitas et in supellectilibus sentiebatur. Habitationis talis exemplo sit Goethii domus Vimariensis. Quod ad politicam attinet Clemens Vencelus Nepomucus Lotharius Metternicus diu constitutione cives fraudavit, ut oboedirent et rebus privatis gauderent. Quoad litteras Adalbertus Stifter velut Nicolaus Lenau multis auctor epochae Biedermeier typicus habetur, quoad picturas autem Carolus Spitzweg.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Joachim Bark: Biedermeier und Vormärz/Bürgerlicher Realismus. Geschichte der deutschen Literatur, Bd. 3. Klett, Stutgardiae 2001. ISBN 3-12-347441-0.
  • Marianne Bernhard: Das Biedermeier: Kultur zwischen Wiener Kongreß und Märzrevolution. Econ, Dusseldorpii et Vindobonae 1983. ISBN 3-430-11313-X.
  • Wolfgang L. Eller: Biedermeier-Möbel. Battenberg, Regenstauf 2008. ISBN 978-3-86646-018-8.
  • Klaus D. Füller: Erfolgreiche Kinderbuchautoren des Biedermeier. Christoph von Schmid, Leopold Chimani, Gustav Nieritz, Christian Gottlob Barth. Francofurti ad Moenum 2005. ISBN 3-631-54516-9.
  • Johann Kräftner: Biedermeier im Haus Liechtenstein Wien. Prestel, Vindobonae 2005. ISBN 3-7913-3496-4.
  • Renate Krüger: Biedermeier. Eine Lebenshaltung zwischen 1815 und 1848. Vindobonae 1979.
  • Konstanze Mittendorfer: Biedermeier oder das Glück im Haus. Bauen und Wohnen in Wien und Berlin 1800-1850. Vindobonae 1991.
  • Hans Ottomeyer: Biedermeiers Glück und Ende. Die gestörte Idylle 1815–1848. Hugendubel, Monaci 1987.
  • Gerhard Schildt: Aufbruch aus der Behaglichkeit. Deutschland im Biedermeier 1815–1847. Brunsvici 1989.
  • Hans Peter Treichler: Die bewegliche Wildnis. Biedermeier und ferner Westen. Schweizer Verlaghaus, Turici 1990. ISBN 3-7263-6523-0.
  • Angus Wilkie: Biedermeier. Eleganz und Anmut einer neuen Wohnkultur am Anfang des 19. Jahrhunderts. DuMont, Coloniae Agrippinae 1987.
  • Georg Himmelheber: Kunst des Biedermeier 1815-1835. Prestel, Monaci 1988. ISBN 3-7913-0885-8.

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad Biedermeier spectant.

Fons[recensere | fontem recensere]

Meyers Großes Konversations-Lexikon, vol 2. Lipsiae 1905, p. 832 (hic in interreti)