Pelvis Polus Australis–Aitken

E Vicipaedia
Forma pelvis Polus Australis–Aitken in imagine ulterioris faciei Lunae delineata

Pelvis Polus Australis–Aitken est depressio lata et profunda in superficie illius faciei lunaris quae a Tellure non videtur. Depressio ovoides a polo, extremitate australi, usque ad craterem minorem Aitken, extremitate boreali, extendit. Relictum esse censetur crateris illisionis lunae et omnis systematis solaris maximi, aevo praenectario annos plures quam 3 900 000 000 a.p. facti. Vestigia gravia meteoritae vel asteroidis, cuius lapsu crater factus est, sub pelvi etiam hodie latent.

Natura huius pelvis a D. E. Wilhelms et collegas iam intellecta est.[1] Forma et profunditas praecipue in operibus Pauli Spudis patefactae sunt explorationis gratia speculatri spatialis Clementine[2] Speculatrum Sinense Chang'e 4 die 3 Ianuarii 2019 ad craterem Von Kármán in hac regione ad specimina mineralium adprehenda advenit.

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Wilhelms et al. (1979)
  2. .Spudis et al. (194), cf. Cook et al. (2000)

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

Montes pelvi Polus Australis–Aitken circumdati: photographema speculatri Apollinis 8

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad pelvem Polus Australis–Aitken spectant.