Glucagon
Glucagon (gen. glucagonis m.) (a verbis Graecis γλυκόν 'dulce' + ἄγον 'ducens') est hormon in pancreate, accurate in insulis Langerhanensibus factum, quod copiam glucosi in sanguine auget; ergo glucagon est hormon insulini contrarium.
Natura glucagoni[recensere | fontem recensere]
Genetica[recensere | fontem recensere]
Nomen geni glucagonis, quod apud homines in chromosomate 2 patet, GCG (OMIM?: 138030) appellatur. Eius locus cytogeneticus est 2q24.2, cum sex exonis et quinque intronis[1]. Ex geno praeproglucagonum exprimitur. Hormonti glucagoni ipso undetriginta aminoacida sunt.
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ White J. W., Saunders G. F. (1986). "Structure of the human glucagon gene". Nucleic Acids Res 14 (12): 4719-30.
 |