Gerardus de Zijl
Gerardus de Zijl (vulgo: Gerard Pieterz van Zijl seu Gerard Pieterz van Zyl, cognominatus Iuvenis De Dyck; Lugduni Batavorum 1607 fere natus; Amstelodami 19 Decembris 1655 mortuus) fuit saeculi aurei pictor et adumbrationis peritissimus artifex Nederlandicus.
Biographia[recensere | fontem recensere]
Filius erat Petri Gerritz. Lugdunensis, qui coronas faciebat[1]. Ab Antonio de Dyck[1][2] seu Ioanne Pynas artem pingendi didicit[3]. Primum de anno 1629 Amstelodami laboravit[2]. Anno 1639 Londinium migravit, ibique mansit adusque annum 1641[2], et Antonio de Dyck comitatus est[1]. Anno 1652 Academia Lugduno-Batava se vertit[2]. Deinde adusque annum 1665 Amstelodami laboravit[2].
Huius artificis opera complectuntur effigies personarum et scaenas atque eventa in cotidiano vitae[2][3], ut Lusores ad tesseras chartaceas (apud Museum Brestiae), Symphoniam (Mauritshuis)[3] et Filium prodigum[1]. Primum Antonium de Dyck imitabatur, adeo ut cognomem Iuvenem De Dyck meruerit[1], postea Petrum de Hooch[2]. Gerardus sodalitates hilares solite pingebat atque ex hominum ac mulierum exemplis veritatem transferebat[1]. In his operibus, artifex valenter mulierum manus delineabat, quomodo eius magister solebat[1].
Probabiliter pater Antonius Geeraards, eventorum in cotidiano vitae pictor, et Gerardus de Zijl artifex idem sunt[2].
Notae[recensere | fontem recensere]
Bibliographia[recensere | fontem recensere]
- "Gerard Pietersz. van Zijl". Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie. 2017
- "les Van Zyl". Encyclopédie Larousse. 2017
- Abraham Jacob van der Aa; Karel Johan Reinier van Harderwijk;Gilles Dionysius Jacobus Schotel (1878). J.J. van Brederode. ed. Biografisch Woordenboek der Nederlanden. vol.XX°. Harlemi. pp. 88
Nexus externi[recensere | fontem recensere]
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Gerardum de Zijl spectant. |