Venafrum

E Vicipaedia
Wikidata Venafrum
Res apud Vicidata repertae:
Venafrum: insigne
Venafrum: insigne
Civitas: Italia
Locus: 41°29′0″N 14°3′0″E
Numerus incolarum: 10 852
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis

Gestio

Procuratio superior: Provincia Aesernina

Geographia

Superficies: 46.45 chiliometrum quadratum
Territoria finitima: Capriata, Ciorlanum, Vallis Campi, Minianum, Fanum Sancti Petri in Fine, Fanum Sancti Victoris Latii, Puthei, Sextus

Coniunctiones urbium

Urbes gemellae: Cēsis, Cassinum

Tabula aut despectus

Venafrum: situs
Venafrum: situs
Ecclesia Beatae Virginis Anuntiationis

Venafrum[1][2][3][4][5] (-i, n.) (alia nomina: Colonia Augusta Julia Venafrum, Benafrum[2]) (Italiane: Venafro) est Urbs Italiae et municipium, circiter 11 330 incolarum, in Regione Molisina ac in Provincia Aeserniensi situm. Urbani Venafrani[1][2] seu Venafrenses[2] (etiam: Benafrani[1][2], Benafrenses[2]) appellantur.

Insignia[recensere | fontem recensere]

Geographia[recensere | fontem recensere]

Historia[recensere | fontem recensere]

Tempore Romano Venafrum in colle situm ad cuius pedem Volturnus fluebat optimo oleo in primis notum erat[7]. Cato palas quoque et tegulas Venafri fabricatas[8] commendabat. Venafrum vici est aquaeductus ab Augusto Caesare anno 17 aedificatus.

Clari cives[recensere | fontem recensere]

Ecclesia Catholica Romana[recensere | fontem recensere]

Venafrum, cum Aesernia, sedes episcopalis Ecclesiae Catholicae Romanae est. Nomen sedis episcopalis Dioecesis Aeserniensis-Venafrensis[9] est.

Fractiones, vici et loci in municipio[recensere | fontem recensere]

Fractiones[recensere | fontem recensere]

Ceppagna, Le Noci, Vallecupa.

Municipia finitima[recensere | fontem recensere]

Nexus interni

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

  • Situs Publicus (Italiane)
Vicimedia Communia plura habent quae ad Venafrum spectant.

Pinacotheca[recensere | fontem recensere]

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. 1.0 1.1 1.2 Castiglioni, Aloisius; Mariotti, Scaevola. Vocabolario della lingua latina, latino-italiano, italiano-latino. Quarta editio a Petro Georgio Parroni curata (Taurini, 2007).}
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3}
  3. Iohannes Iacobus Hofmannus, Lexicon universale (1698) ~
  4. Dizionario geografico-istorico-fisico del regno di Napoli, composto dall'Abate Francesco sacco - Di Francesco Sacco
  5. G. Colella, In tema di toponomastica pugliese (Barii: 1943)
  6. RDL 13 Augusti 1914
  7. Strabo, Geographica V.3.10 et V.4.3. Cato, De Agri cultura 146.
  8. De Agri cultura 135
  9. http://www.catholic-hierarchy.org/

Haec stipula ad urbem spectat. Amplifica, si potes!