Unda prorae (astronomia)

E Vicipaedia
Ventus stellae LL Orionis, cum is et materies circumiecta collidant, undam prorae (quae ut arcus luminosus patescit) gignit.

In astrophysica, unda prorae[1] (Anglice bow shock,[2] Italiane onda di prua[3]) est effectus interactionis inter magnetosphaeram(d) planetariam vel stellarem et quiddam plasma ambiens, ut ventum solarem casu Telluris, similis undae prorae navium.

Unda prorae planetae, cum is campum magneticum habeat, est limes ubi ob proximitatem magnetopausae(d) velocitas venti stellaris subito deest. Unda prorae stellae est limes eius astrosphaerae(d), ubi ventus stellaris materiei interstellari(d) occurrit.

Unda prorae Terrae est circiter 17 km spissa et circiter 90 000 km a planeta distans.[2]

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. ↑ Haec appellatio a Vicipaediano e lingua indigena in sermonem Latinum conversa est. Extra Vicipaediam huius locutionis testificatio vix inveniri potest.
  2. ↑ 2.0 2.1 "Cluster reveals the reformation of the Earth's bow shock". 11 Maii 2011 
  3. ↑ Bubbi, Barbara (25 Augusti 2018). L'Onda di Prua di una Stella Neonata. . Universo Astronomia 

Nexus interni

Receptum de "https://la.wikipedia.org/w/index.php?title=Unda_prorae_(astronomia)&oldid=3796792"